Stil…
Je denkt dat je als moeder van twee schoolgaande boeven heel wat gewend bent.
Toch bleek van niet toen ik onze kleinste boef afgelopen week, voor het eerst naar
school bracht. Hij vond het zelf hoog tijd, eindelijk naar de school van zijn broers.
Eenmaal in de klas werd kleinste boef even nog kleiner en bij het zien van zijn
trillende lip, had ik hem het liefst gelijk weer opgepakt en mee naar huis genomen.
Maar de juf was me voor. Toen ik hem weer kwam ophalen had hij onderweg en
thuisgekomen de grootste verhalen, over de verkeersborden die ze hadden
gezocht en de meisjesketting voor jongens die hij om moest met plassen.
De juf had zelfs haar eigen zandbak, hij vond het geweldig!
Moeders zelf moet er eerlijk gezegd nog een beetje aan wennen.
Terug lopend naar huis, nu zonder zijn kleine hand in mijn hand.
In huis is het stil zonder voetbalkreten vanuit de tuin en zijn altijd
grappige ontdekkingen, vooral die van na zijn bezoek aan het toilet:
‘Mam ik heb een raket gepoept! Of ‘Mam, het doortrekken lukte
niet dus toen heb ik hem met me vinger in het water geduwd!’
Natuurlijk is het ook wel even lekker, de rust in huis, de stilte.
Stilte die ik vaak genoeg, even heel hard zou willen zetten.
En als ik er goed over nadenk, waar hebben we het over?
Die paar uur per dag dat ze weg zijn? Die paar dagen dat ze weg zijn?
Ik betrap mezelf er op dat ik nog altijd mopper met een inleverweekend
in het vooruitzicht. Het gevoel dat de boeven er weer dagen niet zullen zijn.
Dat blijf ik gerust lastig vinden. Maar hoeveel erger moet het zijn, als je je
kind écht moet loslaten en dan voor langer dan lang moet laten gaan?
Steeds vaker, steeds dichterbij zie ik ouders die hun kind kwijt raken,
hun kind verliezen. Het intense verdriet…ouders die het ondenkbare
moeten meemaken en moeten leven met écht gemis.
Gemis dat onveranderbaar is.
Als dat gebeurd kun je alleen maar stil zijn, dan staat de wereld stil.
KoningsKrabbels | Sandra de Koning - van de Pol 
Stilte jij bent het mooiste wat ik ooit gehoord heb.
Als de stilte het lawaai verdringt,
Dan hoor je dat een vogel fluit of zingt.
Als de stilte je dwingt te luisteren,
Dan ben je bereikbaar met fluisteren.
Als de stilte het geschreeuw doet doorbreken,
Dan hoor je het gekrabbel van de beken.
Als de stilte door het lawaai heen je opvalt,
Dan is het de stilte die er bovenuit knalt.
Als de stilte je aan het woord laat,
Dan kan het zijn dat je mond dicht slaat.
Als de stilte het geluid doorbreken kan,
Dan hoor je pas het mooie daarvan.
Als de stilte het bij je heeft voor het zeggen,
Dan hoef je met woorden niet alles meer uit te leggen.
Als de stilte vriendschap met je sluit,
Dan heb je een vriend met het mooiste geluid.
Als je de stilte eenmaal echt hebt gehoord,
Dan klinkt dat beter dan het mooist gesproken woord.
Als de stilte uiteindelijk heeft het laatste woord,
Dan vraag ik mij af of er iemand is die het dan nog hoort.
Zo mooi! Ben er stil van Freek, dank voor het delen…