Momentmomenten
Als ik mijn KoningsKrabbel aan haar voorlees staat de wereld van Tante even stil. Letterlijk.
‘Stilstaan’ maakt veel bij haar los en emotionele maar vooral bijzondere gesprekken volgen.
Na deze gesprekken komt het ook bij mij keihard binnen. Het is zo onwerkelijk om met mijn
altijd sterke, stoere Tante deze gesprekken te voeren. Om haar nu zo intens verdrietig te zien.
Nu pas besef ik dat ze geniet van momentmomenten, geniet van uitstapjes, een wijntje, een gezellig gesprek maar dat zelfs op die momentmomenten, het niet altijd is wat het lijkt.
Ondanks alles is er ook een groot rijkdomsbesef, dat ik dit met haar mag delen.
Dat ik er tijdens die moeilijke momenten mag zijn, net zoals ze er altijd voor mij is.
Naast moppermomenten zijn er ook mooie momenten waarop we grappen samen.
Grappen over de racefietsen, welke na jarenlange discussie eindelijk hun plaats weten.
Ze zijn nu voorzien van namen. Ali I en Ali II. In die en niet in willekeurige volgorde.
Soms is het alsof er niets aan de hand is, dan is het als altijd, fijn om bij haar te zijn.
Oneerlijk is het, blijft het, zo ziek zijn, de pijn van weten, weten dat. Oneerlijk.
Als ik zelf na een ooroperatie op de bank beland in de suf, slapen & scrabblestand,
kom ik het liefst vliegensvlug weer bij het oude terug. Toch pak ik die momentmomenten.
“Tuurlijk! Ik doe braaf rustig aan” Je snapt, ik ben de strijd met mezelf regelmatig aangegaan.
Wie niet horen wil…gelukkig zijn er momentmomenten genoeg. De zonnige zon op mijn bol,
ontspannend met spannend boek, tijdens de bankbezettingen met Man, Mannetjes & Meisje,
met vriendinnen op bezoek, in stilte onder de warme douche. Zelfs met bloemetjesbadmuts.
En zeker niet in de laatste plaats omdat mijn allerliefste Lief er steeds weer voor mij is.
Dat voor hem niet de makkelijkste momenten zijn weggelegd mag duidelijk zijn.
Met de peuterpuber en puberpositie bezet tel ik tot tien en Lief gerust tot honderd.
Grote kans op spijt als de ooroperatie wat gehoorgemis betreft gelukt blijkt. Maar dan
zetten we ‘Wie het langste stil kan zijn’ in als zijnde favoriet in de spelletjesstrijd.
Momentmomenten, daar mogen we best iets vaker bij stil, staan…
Gewoon weer prachtig!
Dankjewel lieve Janneke,
fijn dat je steeds weer komt lezen! X
Wat herkenbaar en wat dichtbij ! Prachtig verwoord ! En ik heb het gezien… mijn fiets heet ALI II. Ik zal het er mee moeten doen !
Liefs van mij !
Dankjewel lieve mams!
En wat een giller hè? Na al die racefietsrondjes…
Waauw San, weer eentje recht uit het hart!!! Wederom herkenbaar, zucht.. Ik tel hier af en toe ook tot 10, soms verder. leuk hoor zo’n prepuberend kind.. Maar gelukkig zijn de geluksmomenten meer aanwezig, gelukkig!!!
Liefs,
Peet x
Dankjewel lieve Peet,
Jouw verhalen over Martijn zijn ook zo herkenbaar,
fijn dat we dat en meer steeds weer kunnen delen samen! X
Haha, de reactie van je moeder!!! Geweldig!! Dat verhaal blijft zo leuk!
XXX
Grappig hè? Ze had geen idee en fietste serieus
al weken rond op Ali II en Ria maar wachten om
het te vertellen…en toen die verbazing!
Een bijzonder momentmoment ;-))