Vakantievrij!

Wat heerlijk om wat drukdrukdruk betreft af te haken, kan er níets anders van maken.
Dag school, Dag juf, Dag broodtrommels, Dag geregelgedoe moeders is aan vakantie toe!
Druk, druk, druk is natuurlijk gauw bedacht, Tijd is tenslotte die laatste die op ons wacht.
Opstaan, aankleden, aansporen, bammen smeren, veters strikken, veters uitstrikken,
opruimrommelen, huishoudelijke taken, kinders te bedde, voorlezen, knuffelen, kriebelkusjes. Dagelijkse dingen die we doen, zonder er bewust bij stil te staan.

Spontaan ben ik met driehonderdvijfenzestig dagen Teksten, Titels & Treffers gestart.
Fotograferen & Inspireren, door iedere dag dat wat mij raakt te parkeren. Voor leuk. Voor later.
Het brengt me iedere dag weer even terug, soms heel vlug, bij dat wat is. En is geweest.

Een begin begonnen door mijn hart te volgen, iets wat ik inmiddels aardig in de smiezen heb.
Mijn gevoel volgen voelt nog altijd goed en mijn verstand, schuif ik steeds vaker aan de kant.
Toch besefte ik ergens niet dat ik na volgen, vaak verzaak te voelen. Te voelen wat me raakt.
Verdriet voelen, zonder te luisteren naar mijn heus redelijke ratio. Gewoon omdat dat mag.

Bewust worden, bewust zijn, steeds weer krijg ik de meest handige handvaten aangereikt.
Als ik om me heen kijk kan ik niet anders dan dolgelukkig zijn met lieve lieverds om me heen.
Handvaten, herkenning, steeds weer, steeds vaker ontstaan de meest bijzondere gesprekken.
Zomaar. Zelfs als we ondertussen een spannende scrabblestrijd met elkaar aangaan.

Met mijn conditie daartegen had ik al in geen tijden een goed gesprek gehad.
Buiten de skatekorteklets routes met vriendin en de racefietsrondjes met mams was er
wat mij betreft weinig beweging in te krijgen. Overwinteren deed ik al jaren op de bank.
Maar daar gaan we nu serieus verandering in aanbrengen, sportief sporten en hoe!

Buikspieroefeningen in de blubber, trap op trap af, zandzak omhoog, zandzak omlaag, zelfs
al gaat het traag. Een sprintje van paal naar paal we doen het, geloof het of niet, allemaal.
Zonder morren, zonder zeuren het is net echt. Bootcamp! Noem het gerust een gevecht.

Maar nu even niet, we gaan genieten van kerstknusse dagen met elkaar. Dagen waarop we
mogen aanschuiven, dagenlang gezinsgezelligheid en Tante is vastbesloten erbij te zijn, zo fijn!

Lieve lieverds, lieve lezende lezers, ik hoop dat jullie genieten van kerstknusse dagen!