Gemisgevecht
Twee jaar…ongrijpbaar daar, twee jaar vol verdriet en ik wil het niet.
De afgelopen jaren overheerst het willen dat het anders is, dat ik me vergis.
Er was voor mij geen ontkomen aan, met de dood dichtbij werd alles anders.
In de afgelopen dagen kwamen alle laatste dagen met jou weer voorbij.
Dat wat je zei, jouw strijd tegen oneerlijk maar ook het gevoel in mij.
De dood dichtbij maakt me bang en tegelijkertijd sterker dan ooit.
Onze band gaat aan alle grenzen voorbij, brengt antwoorden in mij dichtbij.
Moeilijke mismomenten zijn tegelijkertijd mooi, meebuigend met al mijn emoties.
Steeds duidelijker zie ik de rol die je op je had genomen, niemand zou aan mij komen.
Maar ik kan het nu zelf. Ik weet dat je er bent, dat je er bent voor mij, altijd.
Altijd. Zelfs al groeit gemis groter, ik raak je niet kwijt. Niet echt.
Dankzij bijzondere boodschappen en bevestigingen weet ik dat je er bent.
Al raak ik er maar moeilijk aan gewend, je te moeten ontmoeten in de
toevalligheden van het leven, in overgeven, in een ander beleven.
Als ik je ring om doe die zwartgedragen, zichtbaar zilver wordt,
helpt het me waar nodig en blijken overtuigingen overbodig.
Je laat me zien en voelen dat je dichterbij bent dan ooit.
Ik zie wat je me aanreikt, ik zie jou in de vrouw die op je lijkt.
De vrouw die voor me fietst, naast me loopt, jouw jas draagt.
Ongevraagd doet het me keer op keer beseffen dat je er bent.
Tranen & Toeval, Het leven neemt mij en mismomenten opnieuw mee.
De weg van verwerken brengt me tijdens gesprekken op prachtig plekken.
Plekken van ontdekken, van begrijpen en van begrepen worden.
Het laat me dankbaar zijn voor de herinneringen die ik mag bewaren.
En voor groot geluk in dingen die er niet toe deden, die werden vermeden.
Het leven neemt ons mee, we lachen, leven en laten verliesverdriet langzaam los.
Gelukkig ga je niet echt. Je gaat en blijft tegelijkertijd toch, voor altijd.
Wauw, emo momentje door je verhaal. Sterkte! Knuf!
Dankjewel lieve Nance! X
Mooi lieverd…. Xxxxx dikke knuffel
Dankjewel lieve Jolan!
*dikke knuffel terug knuffelt*
Goed dat je tijd die je samen hebt doorgebracht, koestert!
Lieve Tante,
Dat is het ook, het helpt. X
Verliesverdriet. Wat een hartverscheurend mooi woord.
Prachtig geschreven.
Dankjewel Nicky, lief dat je komt lezen!
Prachtig
Welkom Stans, dank voor je compliment!
“Gelukkig ga je niet echt. Je gaat en blijft tegelijkertijd toch, voor altijd.” Heel mooi onder woorden gebracht San.
Hoop op een bijzondere dag voor jou vandaag. Xx
Hee lieve vriendin, dank voor het complimentmoment!
Al met al was het een dag met enerverende emoties.
Gelukkig wel in gezelschap van K3 en een heel
blij meisje tijdens een spontane biosbezetting.
Hoop tot gauw, een theetje of twee mét hakken ;-)) X
Prachtig verwoord gewoon, sterkte.
Dankjewel Hans, fijn dat je kwam lezen!
Anderhalf jaar geleden is mijn broer overleden. Hij was pas 45. Soms denk ik gewoon dat hij er nog is, ZO dicht bij voelt hij. Zo gaat het met de mensen van wie we houden. Ze gaan niet echt. Niet écht. Ik ben niet gelovig, maar van een gelovige vriendin kreeg ik toen een tekst die me toen wel aansprak:
‘De dood is niets anders dan weggaan
uit je aardse lichaam en wel op dezelfde
manier als de vlinder die uit zijn cocon kruipt.’
Tja… we krijgen ze er niet mee terug, de mensen van wie we houden. Maar stel, stél…
Veel liefs
Dat is heftig zo jong nog, kan me voorstellen dat
dat voor jou ook nog niet te bevatten is. Sterkte…
De tekst is inderdaad prachtig en ook ik ben niet
gelovig alhoewel ik wel geloof in meer, veel meer.
De weg van verwerken brengt je vooral bij jezelf.
Arthur Japin omschrijft het ook als geen ander;
‘Sterven is in de eerste plaats een verhuizing.
De pijn moet eerst optrekken. Maar dan merk
je dat er eigenlijk maar één belangrijk ding is
veranderd, na hun dood zijn mensen niet meer
om je heen maar ín je en daar zitten ze best’
Liefs voor jou!
wauw lieve San wat heb je het weer prachtig geschreven.
“Onze band gaat aan alle grenzen voorbij, brengt antwoorden
in mij dichtbij” wat een prachtige zin en ook die van haar rol voor jou.
dikke liefs!!!
Lieve Willeke,
Dankjewel voor het mooie complimentmoment!
Haar rol voor voor mij, is inderdaad iets wat me
enorm bezig heeft gehouden de afgelopen jaren.
Je ziet bij gemis pas echt hoe belangrijk iemand
voor je is, ik heb er te weinig bij stil gestaan…
Hoop je gauw weer te zien, dikke liefs terug! X
Mooi geschreven, Sandra.
Dankjewel…
Heel mooi Sandra!
Dankjewel… Fijn dat je kwam lezen!
Verliesverdriet, hier is het nog heel intens aanwezig,…heb mama pas 2 maand geleden moeten afgeven en het besef haar nooit meer te zien, dat ze nooit meer mee aan tafel zal zitten grijpt me ontzettend bij de keel. Hopelijk krijg ik ook nog bijzondere boodschappen,….
Het kan je inderdaad ontzettend naar de keel grijpen,
ook ik ervaar dat soms nog steeds zo. Altijd onverwachts.
Geef jezelf de tijd, tijd heelt in deze niet het grote gemis
maar in stilte zul je haar aanwezigheid voelen,
voelen dat ze nog altijd bij je is…
Fijn dat je kwam lezen en sterkte voor jou!