Zien, zijn, zonder…

Lachen, leuk, laten, op een dag als vandaag met mijn gedachten op vaag,
voel ik, heb ik het opeens in de gaten dat ik daadwerkelijk los kom en kan laten.
Na missen, moeilijk, machteloos en boos kan ik mooi en mogelijkheden weer zien.
Door dichte deuren, diep te gaan, stil-te-staan en in tijd van strijd, om me heen
alleen van-jou-kan-ik-op-aan en toe te staan, voel ik me minder alleen. Kan ik.

En natuurlijk is daar de pijn, kan ik alleen in anders dan anders gelukkig zijn.
Maar dat is goed, dat is wat loslaatlastig met me heeft gedaan en met me doet.
Ondanks gemis in meervoud voelt dit vertrouwd heb ik er nu weer vertrouwen in.
Als ik stil sta bij het ergste dat me zou kunnen overkomen, komt ‘t niet in de buurt.
Daarbij is het bij bevatten best bizar hoe je het soms met je gedachten stuurt.
Niet alles is wat het lijkt, hoe je het ook bekijkt, je kan het alleen zien in zijn.

Bedenken dat, misschien, het laat me zien dat het soms niet anders is.
Het laat me kijken achter gedrag, dingen zien die ik niet zag en wilde zien.
Met open ogen erin getrapt, dat is hoe het dan voelt, blijkbaar is het zo bedoelt.
Want nu ging ik de strijd wel aan nota bene om een bestaan dat niet eens bestond
waarbij het er niet toe deed wat ik er nou van vond. Toch vond ik er wat van.
Dat is wat ik nu ein-de-lijk kan. Er naar kijken, zichtbaar zien en er zijn.

Daarnaast laat het vastleggen, zwart-op-wit, me zien hoe het zit.
Het is soms alsof ik, altijd achteraf, mijn eigen gebruiksaanwijzing lees.
Met schrijven kan ik daadwerkelijk dichten wat, voor mij anders open zou blijven.
Ik laat de letters komen en kan zo voorkomen dat het me nogmaals overkomt.
Door te voelen, te ervaren kan ik na al die jaren het belangrijkste bewaren.

Houvast in hardop uitgesproken, handvatten en houden van.
Het is fijn om te ontdekken dat je dan daadwerkelijk loslaten kan.
In tevreden kan ik vergeven en ik besef dat ik dat voor mezelf mag doen.
En bovendien los mag zien van het vergeten en verzoenen, om geldige reden.
Als ik denk aan dat wat is geweest, ben ik dankbaar voor ieder gebaar,
blij met het behouden van en met ons, wij samen, nog het meest.
Het heeft onze Liefde niet geraakt, alleen sterker gemaakt.

Dat is wat ik zie, hier wil ik zijn ♡