Sta-Dion

We vieren het een dag eerder, doen gewoon alsof het je verjaardag al is.
Ontbijt op bed, de dvd van jouw geboren worden, wordt spontaan opgezet.
In goed opgelet zie je alles en het raakt je, maakt je bewust van veel, iedereen,
alles, het geheel. Dat ik dit met jou deel doet ook iets met ons dat voel ik meteen.
Geboren worden om veertien over zes, als zijnde de grootste bink van allemaal.
Het is voor jou speciaal, de details doen er toe, het weten, niet vergeten ook.
Van dichtbij zien, zien hoe het was, dat iedereen er bij was, is geweest.

We gaan samen op pad, de stad onveilig maken op zoek naar cadeau.
Hij wist echt niets te verzinnen, we gaan gewoon, gewoon maar beginnen.
Speelgoed, sportwinkel, het liefst een voetbal, heeft ie al. Een stuk of tien.
Dwalend door de overvolle speelgoedwinkel, hij had echt niets gezien.
Een IJsje dan, het boeit niet echt, samen op pad maakt blij, oprecht.

Zijn ogen stralen, hij vertelt volop verhalen en vraagt wat hij wil weten.
Het is soms het meest moeilijk om te vergeten, vergeten wat er is gebeurd.
Na het ongeluk, waarbij hij zijn vader met een slagaderlijke bloeding zag, was
hij maandenlang van slag, iedere dag, dag na dag, was het nog volop in beeld.
Het van dichtbij zien, er bij zijn, zonder gedeeld waren de gevolgen enorm.
Verdriet, verontwaardiging, hij onderging, het bleek groter dan hij dacht.
Tegelijkertijd bleek hij groots door het aan te gaan en te blijven staan.

Doelpunten, dribbelbenen, schouderduwtje, daar duwt hij zich op.
Er is niets dat hem blijer maakt, de bal geraakt, een hard schot op doel.
Zijn glimlach, genieten, volop in zijn element, het begin van onze zaterdag.
Voetbalvroeg verwens ik het soms, vind ik dat opstaan best veel later mag.
Ons mannetje niet, hij geniet van het vooruitzicht en kan niet wachten.
Dit is zijn wereld, dit zijn zijn dromen, met zijn tenue uit bed gekomen.

Hij mocht spontaan meedoen met een toernooi van de D1.
Zonder enige twijfel ging hij dat doen, op een heel veld, wat een held.
Ik stond vooral versteld, dat hij zich niet stoorde aan ontzettend spannend.
Meedoen, bal op je schoen, ik wil het, ik wil het echt. De grijns ging niet weg.
Wat ik ook zeg, hij gaat, staat, stevig als een huis, in zijn geval een stadion.

En dan die lach, die stralende glimlach, op deze dag denk ik aan jou, aan
het moment waarop je in mijn armen lag en ik jou voor het eerst zag ♡