Sta-Dion
We vieren het een dag eerder, doen gewoon alsof het je verjaardag al is.
Ontbijt op bed, de dvd van jouw geboren worden, wordt spontaan opgezet.
In goed opgelet zie je alles en het raakt je, maakt je bewust van veel, iedereen,
alles, het geheel. Dat ik dit met jou deel doet ook iets met ons dat voel ik meteen.
Geboren worden om veertien over zes, als zijnde de grootste bink van allemaal.
Het is voor jou speciaal, de details doen er toe, het weten, niet vergeten ook.
Van dichtbij zien, zien hoe het was, dat iedereen er bij was, is geweest.
We gaan samen op pad, de stad onveilig maken op zoek naar cadeau.
Hij wist echt niets te verzinnen, we gaan gewoon, gewoon maar beginnen.
Speelgoed, sportwinkel, het liefst een voetbal, heeft ie al. Een stuk of tien.
Dwalend door de overvolle speelgoedwinkel, hij had echt niets gezien.
Een IJsje dan, het boeit niet echt, samen op pad maakt blij, oprecht.
Zijn ogen stralen, hij vertelt volop verhalen en vraagt wat hij wil weten.
Het is soms het meest moeilijk om te vergeten, vergeten wat er is gebeurd.
Na het ongeluk, waarbij hij zijn vader met een slagaderlijke bloeding zag, was
hij maandenlang van slag, iedere dag, dag na dag, was het nog volop in beeld.
Het van dichtbij zien, er bij zijn, zonder gedeeld waren de gevolgen enorm.
Verdriet, verontwaardiging, hij onderging, het bleek groter dan hij dacht.
Tegelijkertijd bleek hij groots door het aan te gaan en te blijven staan.
Doelpunten, dribbelbenen, schouderduwtje, daar duwt hij zich op.
Er is niets dat hem blijer maakt, de bal geraakt, een hard schot op doel.
Zijn glimlach, genieten, volop in zijn element, het begin van onze zaterdag.
Voetbalvroeg verwens ik het soms, vind ik dat opstaan best veel later mag.
Ons mannetje niet, hij geniet van het vooruitzicht en kan niet wachten.
Dit is zijn wereld, dit zijn zijn dromen, met zijn tenue uit bed gekomen.
Hij mocht spontaan meedoen met een toernooi van de D1.
Zonder enige twijfel ging hij dat doen, op een heel veld, wat een held.
Ik stond vooral versteld, dat hij zich niet stoorde aan ontzettend spannend.
Meedoen, bal op je schoen, ik wil het, ik wil het echt. De grijns ging niet weg.
Wat ik ook zeg, hij gaat, staat, stevig als een huis, in zijn geval een stadion.
En dan die lach, die stralende glimlach, op deze dag denk ik aan jou, aan
het moment waarop je in mijn armen lag en ik jou voor het eerst zag ♡
Prachtig…❤️❤️❤️
Dankjewel Jootje, lief! X
Gefeliciteerd Wat een mooi cadeau voor je zoon. Prachtig geschreven San. Wat een heerlijk joch lijkt het me. En wat vreselijk dat hij daar toen mee geconfronteerd was… XXX
Het is inderdaad een mooi mannetje Narda, in alle
opzichten. Als ik tijdens onze hoogslapergesprekken
mijn krabbel aan hem laat lezen is dat zo bijzonder.
Echt een momentmoment, hoe rijk kun je zijn…
Inmiddels gaat het veel beter met hem gelukkig,
hij komt er wel en het komt zeker weten goed! X
Inderdaad prachtig. En weet je wat zo straf is, ik ken het ook…ik ben
geen topvoetballer, maar man, dat spelletje met de bal. Enig zalig.
Tunnelvisie en genieten als die bal prachtig goed op de slof komt
wat een splijtende pas oplevert waar een ander dan een goal
uit puurt. Teamsport voor de ene, scoren voor de andere.
Wens hem een fijne verjaardag en nog heel veel voetbalgenot.
Haha! Je neemt me helemaal mee zoals ons mannetje
dat ook kan doen, Ik zal de felicitaties overbrengen.
Dankjewel!
Bijzonder geschreven….gefeliciteerd met je zoon.
Dankjewel Marianne…
Gefeliciteerd met Dion
Hee San, dankjewel! X
Mooi portret, geschilderd door de ogen van de moeder.
Gefeliciteerd met je kind en nog veel voetbal plezier.
Dankjewel Odette, mooi verwoord…
Ik heb het ooit meegemaakt met onze jongste. Onvergetelijk, je eigen vlees en bloed op dat veld zien lopen alsof zijn leven ervan afhangt :)
En hoe fijn, dat jouw leven daar langs de lijn, liefst in
gezelschap van zon, voor heel even stil staat ;-))
Super mooi geschreven weer en kleintjes op het voetbalveld.
Er zijn weinig dingen die me zo snel een vertederende
glimlach op mijn gezicht bezorgen :)
Ja hè? Als ze daar dan zo blij van worden
kun je zelf ook niet anders. Dankjewel!
Alsnog gefeliciteerd met je jongen San. Wat afgrijselijk om dat mee te maken met je eigen vader. Ik hoop dat hij in staat zal zijn die verschrikkelijke beelden beetje bij beetje weg te duwen. Verder is het – natuurlijk, hoe kan het ook anders bij jou? – weer bijzonder ontroerend ge- en beschreven. Zo lief.
Mooi. Gefeliciteerd!