Sprintjes, Stilte & Stilstaan,

In gesprek, ontdek ik dat bijna alles op mijn leuk voor later lijstje iets toevoegt
aan gedaan, willen doen. In het tellen van de jaren willen we het vooral ervaren.
Bijzondere dingen, dingen die we in doorzetten en doen heus, best wel durven.
Het laat ons stilstaan bij nog nooit gedaan, soms maakt alleen voorbij ons blij.
We zijn een soort ‘zoek je grens’ gevallen, het galmt na jaren nog volop na.

Uitdagende uitdagingen die me laten stilstaan bij nooit gedurfd of bedacht.
Soms na lang gewacht en soms gaan we het aan zonder er echt bij stil te staan.
Meedoen met de Burpee Mile is daar een mooi voorbeeld van, daar gingen we dan.
Gewoon bedenken dat je dat heus wel kan en een Mile dat kon het probleem niet zijn.
Burpees zijn niet bepaald favoriet, daar lag duidelijk een uitdaging. Dus waarom niet?
Daarom, dat weten we inmiddels wel. Wat een hel! Heel heel heel veel Burpees, te veel.
Toch bracht het Stadswild warme onthaal, de Paleolunch en het finish-en, het allemaal.

Met opnieuw ingeschreven gingen we dit keer de Stadswild Silent Night Run beleven.
Begonnen in het Small Talk Café, hadden we ook dit keer geen idee. Lag de uitdaging
in Exercises & Suprises of in het stil zijn en blijven aldaar, kilometers achter elkaar?
We doen het gewoon, met elkaar, met humor, hopend op een happy end.

Rennen door de drukke straten van de stad, over de trambaan, over de pleinen,
door smalle straten, langs verlaten, om vervolgens weer in de drukte te verdwijnen.
Met maarliefst honderdtwintig mensen rennen we achter elkaar aan in Stadswilds wit.
Ik ontdek al gauw waar ’t um in zit, het is de stilte, het stiller dan stil zijn en fijn vinden.
Het is magisch, mooi ook om te ervaren hoe je in gebaren de stilte kunt bewaren.

Langs het water, over het water, met de klok, midden in de nacht, op steeds later.
We trekken sprintjes, staan even stil voor een workout, we zijn er allemaal stil van.
Luisteren naar de muziek onder het Rijksmuseum, spelen met vuur en verlichting
op het museumplein, er bij zijn, zijn, gehurkt in het gras, tekst in beeld, gedeeld.
Verwonderd, overdonderd, het doet iets met je als je het in een stil zijn ervaart.

Het ervaren, bewust, in stilte, in alle rust, tijdens het rennen, ren ik, ben ik, alleen.
Alleen in de oorverdovende stilte, zelfs met zoveel rennende renners om me heen.
Eindigen in het concertgebouw met yoga en klassieke muziek, ik besef, dit is uniek.
Alhoewel ik de yoga enigszins twistertergend onderga, klinkt de muziek nog lang na.
In een bijzonder beleefd is het steeds weer alsof het leven me zo aanwijzingen geeft.
De kracht van stilte, van gedacht, van gedaan, van de sprintjes, de stilte en stilstaan.