Wildwaterbaan
Met van alles aan de hand, sta ik opeens wankelend langs de kant.
Er in meegesleurd, te veel, te vaak gebeurd en ik beland er middenin.
Alsof je in een wildwaterbaan wil gaan staan, alleen maar mee kan gaan.
Geen onder en geen boven, blijven geloven dat het ergens goed komt.
Nu kom ik langzaamaan weer boven, blijf ik zonder bandjes drijven.
Zonder overdrijven, wil ik, weet ik, kan ik nu weer helemaal blij zijn met.
In alle rust kom ik tot rust en kan ik alles van een afstand overzien, ik kan
het bovendien daar laten waar het hoort, al blijf ik het ook moeilijk vinden.
Een ander alle ruimte geven die je zelf, zo blijkt, ook meer dan nodig hebt.
Vinden, me opwinden, weten, vergeten, beleven, overleven en lastig.
Tot dat er in mijn gezicht een plekje verschijnt dat niet vrijwillig verdwijnt.
Een zeker weten, meteen, dit gaat verder dan, ik kan er niet meer omheen.
Kwaadaardig, ik herken, ben, kwaad zijn en aardig blijven, tegelijkertijd, altijd.
In eerste instantie zwijg ik, urenlang, bang, beduusd, bedacht, de weg kwijt.
Zonder enig gevoel van spijt, je voelt bedoelt, probeert, leert, laat, luistert.
Eigenlijk is het blijven hopen, niet willen dat het zo zou lopen. Als het dan
toch zo loopt kan ik in onverhoopt niet anders dan toegeven en het opgeven.
Opgeheven een andere weg in slaan, eerst een weg ver van mij vandaan om dan
langzaamaan weer dichterbij te kunnen komen in voorzichtig voelen tot waar.
Daar ben ik nu en ik besef dat ik daar wil zijn, zelfs al was dat niet mijn keuze.
Het is goed zo, voor nu, voor altijd, het doet er niet toe, niet is nooit kwijt.
Ontelbaar keer er aan gedacht, verwacht, totdat je er ineens om lacht.
Laten gaan, achter dat wat echt belangrijk is blijven staan, verder kunnen.
Inmiddels ben ik een rij hechtingen rijker, als ik 80 ben, ben ik incompleet.
En toch weet ik dat iets doen, dat toen en dat nu, er ook allemaal toe doen.
Ik plof op de bank met een glimlach om mijn eigen gedachten, ik kon
er op wachten dat er een achteraf zou komen en het kwartje valt.
Zomaar een mooi moment van stilstaan, dag wildwaterbaan.
Oef, wat een schrik zal dat geweest zijn, dat plekje. Ik hoop dat het nu goed gaat San. En ik ben blij te lezen dat de wildwaterbaan grotendeels verleden tijd is. Soms staan mensen op kruispunten in het leven en ze weten dan niet wat te doen. Eigenlijk is het dan net als in het verkeer: “bij twijfel niet doen”. xx
Dat was het inderdaad Lilian, confronterend vooral.
Maar het gaat eigenlijk heel goed nu, ik kan nog prima
over straat en ik ben dol op achteraf en vallende kwartjes.
Bij twijfel niet doen ga ik meenemen, ook dat helpt vast! X
Hihi uiteindelijk als je weer in het centrum van de storm kan en durft te staan kan je zien wat er werkelijk was…. #herkenbaarpffff Mijn dagelijkse lijfspreuk is dan ook. Alles wat onveranderbaar is, accepteer ik en laat ik in liefde los 💜
Nou hè? Soms kun je je niet eens voorstellen dat je je
zo druk hebt kunnen maken, dan lijkt het zo onbelangrijk.
Toch besef ik ook dat je soms moet ervaren om te weten.
Liefs!
Vanuit een lach, gevuld met kracht, omarm ik je met liefde en durf te aanschouwen hoe mooi je bent. Jij, altijd, hoe het ook voelt, hoe het ook stroomt, wetende dat de storm gaat liggen, de waterstroom weer een rustig beekje wordt. Gun jezelf de liefde en de veelzijdigheid van zijn. Ik geef je er een kus bij, tot daar waar jij het toelaat. Oneindig ver jouw leven, oneindig ver onze energie. XX
Dankjewel…dat voelt goed en doet me goed. Ik ben blij
dat ik zoveel mooie stappen vooruit mag blijven zetten.
Ondertussen maak ik ruimte voor stil-stromend water.
Liefs! ♥
Heftig van het kwaadaardige plekje. Begrijpelijk ook dat dat veel bij je teweeg heeft gebracht. Heel erg knap van je dat je het nu kan loslaten.
Dankjewel! Inmiddels blijkt de uitslag ook goed.
Verder vooruit dus en genieten van alle ruimte
die het me geeft in beleefd en bijzonder.. X
heel mooi sanne ik weet wat je gevoeld hebt de grond valt onder je vandaan toen ik het hoorde borstkanker wat een schrik.
het is ook weggehaald en nu onder controle dus de waterval mag nu sluiten.
sterkte,
Dankjewel voor je lieve reageren Nel.
Fijn te horen dat het nu goed met je gaat.
Liefs!
Helaas zijn er altijd diverse redenen nodig om je te doen beseffen dat het even stopt…..helemaal niet moedwillig.
Dan volgt er n tijd van bedenktijd en bezinning……het gebeurd allemaal niet voor niets…..sterkte kanjer!
Miekie! Dankjewel voor alles en altijd weer.
Dat beseffen, zoveel lieverds om me heen,
doet me meer dan ik nu kan omschrijven..
Zien elkaar gauw, ik verheug me er op! X
Wat een schrik voor je. Hopelijk komt het helemaal goed, wat het doet met een mens, zo duidelijk te lezen.
Liefs, Narda
Lieve Narda, dankjewel…de uitslag bleek goed
dus ik kom er goed mee weg, zo voelt het nu.
Het heeft me vooral veel duidelijk gemaakt.
Liefs voor jou! X
Hevig, dit stukje.
Ik duim voor je… Moed!
Dankjewel lieve Thomas, inmiddels heb ik de
uitslag en die bleek goed, fijn nieuws dus! X
Zeer stevig stukje. Meegaan en proberen blijven staan.
Gedaan! En inmiddels bleek de uitslag goed…
Nu ga ik de uitdaging van blijven staan aan ;)
Schrikken hoor! Sterkte enne…….we spreken elkaar wel weer snel!!!
Doen we lieve Patries, uiteindelijk brengt het
ons allebei ergens dat weet ik zeker! ♥
Oef, dat is schrikken tot op het bot! Hopelijk komen er geen nieuwe plekjes meer…
Dat hoop ik ook Gwennie, dank voor je reactie!
Wat een prachtige foto van jou trouwens…
Mooi Sandra. Herken bij mezelf en velen die bij mij komen dat het echt tijd is om heel diep weg gestopte delen zoals diepe angsten, grote boosheid en heel diep verdriet nu echt te gegaan (h)erkennen en helen.
Sterkte met je herstel
Herkennen, erkennen en helen, doorvoelen…
Mooi en moeilijk tegelijk en toch brengt het ons
ergens en ik ben dankbaar dat ik daar nu mag zijn.
Dankjewel lieve Inge, voor al je tijd, je duidelijk
maken en de bijzondere familieopstellingen.
Het heeft me, nu al, zoveel gebracht. ♥
Dat is schrikken. Wees maar extra lief voor jezelf!
Dankjewel lieve Nicky! Dat heb ik gedaan, doe ik.
En dat mag ik, zo blijkt, veel vaker gaan doen. X
♥ Mooi neergezet, jouw ervaring, bewustwording en het kwartje.
Liefs Tamira XXX
Ben vooral dol op vallende kwartjes ;-))
Dankjewel…fijn dat je meeleest! X
Tja, zo midden in een wildwaterbaan bijna koppie ondergaan, dan kun je alleen maar hopen dat je zwemvest het houdt. En volgens mij is dat bij jou wel het geval, maar de schrik moet natuurlijk nog wel verwerkt worden.
Dankjewel…zo lief! Mooi hoe je het middels
het zwemvest omschrijft, zo voelt het ook.
Ja, mooi stukje !! Heel herkenbaar, mooi omschreven.
Dankejwel..fijn dat je mee kwam lezen!
Mooi! <3
Treffend! Geen bezwaar geen kritisch commentaar,maar wel herkenbaar.