Oud & Nieuw

Opeens is het tweeduizendzeventien na een dag van overzien,
er zijn als ons mannetje ’t jaar letterlijk en figuurlijk uitkotst.
Met een verandering in planning waren we zomaar met vier.
In het hier en nu, samen, in beamen dat ‘t geen leuk jaar was.
Geen leuk jaar ondanks zoveel leuk, in een deuk, dingen doen.

Terug willen naar toen, toen het zoveel makkelijker leek te zijn.
Hoe fijn is het dan te weten dat het eigenlijk niet zo was, nu wel is.
Gezinsgesprekken zorgen er iedere keer voor dat we door kunnen.
Dat we weten waarom en dat stom veel stommer had kunnen zijn.
Er doorheen zonder dat het meteen herstel en zie-je-wel laat zien.

Het was voor ons een jaar waarin we mochten ontdekken tot waar.
Een jaar van luisteren naar elkaar, iedere keer opnieuw, in nauwgezet,
in goed opgelet, wel of niet aan zet zijn, een jaar in klein en kleiner dan.
Nooit eerder waren er zoveel tranen, in machteloos, boos, bezorgd.
En nooit eerder voelde ik me zo alleen, moest ik er dwars doorheen.

Ik kijk om me heen, dankbaar voor alles, voor iedereen, voor alleen.
Er doorheen, om nu aan de andere kant weer boven te kunnen komen.
Te ontdekken dat dromen uit kunnen komen en allang uitgekomen zijn.
Door te blijven zoeken naar het goede in anderen vond ik het beste in
mezelf terug en kon ik er zijn, daar waar ik nodig was en wilde zijn.

Tegelijkertijd deed ik anderen te kort, ging ik ook te kort door de bocht.
Was het soms te ver gezocht, dichtbij gevonden, gedaan wat we konden.
Uiteindelijk is het vooral geluk hebben in een beseffen dat je het hebt.
En zo belanden ook wij vol vertrouwen in het nieuwe jaar, met elkaar.

G E L U K K I G N I E U W J A A R ♥