Tijdsbesef
Een winterwandeling in gezelschap van zon, onderweg naar jou.
Overvallen door een trekken aan mijn tranen, rouw op mijn dak.
Er is geen ontkomen aan en ik kan niet anders dan het ondergaan.
Het is alsof de afgelopen jaren wegvallen en tijd niets meer doet.
Doet en heeft gedaan, stilstaan, stilgezet, het kan laten bestaan.
Bij vlagen komen er in de afgelopen dagen herinneringen voorbij.
Ergens kan ik er nog niet helemaal bij, dat jij, dat wij, nu, nooit meer.
Ik probeer, relativeer, denk terug aan gek, jouw piercing op zijn plek.
Je was zo leuk, ik mis in een deuk, dat wat je zei en jouw blij met mij.
Mijn blij met jou, dat doodgewoon en nu, nu ben je gewoon dood.
Het is ongrijpbaar daar waar ik het niet wil en niet kan begrijpen.
Als het in mij stil valt, voortleeft wat je tegen me zei, dankbaar maar.
Een verwerken dat niet werkt, dat bij tegenstribbelen juist versterkt.
Werkelijkheid, het kost tijd en al die tijd, is dat het enige wat helpt.
Tijd nodig, overbodig overboord gegooid, verstrooid, ontdooid.
Wegduwen, doorgaan, stilstaan en er uiteindelijk doorheen gaan.
Verder gaan, opnieuw komt het aan als ik word gevraagd, uitgedaagd.
Opeens deel uit maak van de Participatieraad, woord bij daad gevoegd.
Vergenoegd, verbaasd, bijzonder vooral, vergaderen op het stadskantoor.
Daar waar ik jouw stem, jouw lach hoor, na zo vaak bijkletsen aan jouw buro.
Het is bizar, daar te zijn waar jij altijd was, zonder jou, zonder het even gauw.
Je liet me zien wat ik niet zag en dat doe je nog, dat blijf je blijkbaar doen.
Anders dan toen, blijven we elkaar ontmoeten in de toevalligheden van
het leven, kan ik mijn beleven doorleven in hoe het is, met het gemis.
Het is en blijft, beklijft, ook al is de liefde voelbaar daar, ik mis je.
Ik zou de tijd zo graag terug willen draaien, doen alsof het niet zo is.
Tijdsbesef, het besef van tijd kwijt, al geeft jouw horloge de tijd aan.
Bij stilstaan doe ik dat ook, soms moet er een nieuw batterijtje in.
Dan voelt het meteen weer als veel verder zijn dan in het begin.
Zin in, met dank aan de tijd die doet, goed doet, goed ontmoet.
Het besef van tijd volledig kwijt en gevonden, tegelijkertijd.
Sterkte !
Dank u, op deze vroege morgen.. Fijne dag!
Spijtig genoeg kunnen we de tijd niet terugdraaien.
Sterkte.
Aum Shanthi
Nee, zodra dat wel kan ga ik vooraan staan ;-))
Zou het ons gelukkiger maken? :-)
Aum Shanthi
Ja mij wel, denk ik als het hier over gaat.
Als ik haar nog even kon zien, spreken, een
knuffel zou kunnen geven met dat wat ik nu
weet dan ga ik zeker vooraan staan…
Dat begrijp, maar je draagt het mooiste in je hart.
Aum Shanthi
De tijd zal het leren en de wonden helen, sterkte <3
Dankjewel, de tijd en een beetje meewerken
werkt, ergens wil je dat het over gaat en dat
gaat het, zo blijkt, niet, niet echt..♥
Nee misschien wel nooit maar wenselijk wel in een mildere vorm zal het gedragen worden. In elk geval creëert het je mooie woorden alhier en zal een ander het herkennen want connectie maakt alles beter <3
Zo is het inderdaad,dat het er mag zijn is fijn.
En het kunnen delen in gelijkgestemd maakt
het inderdaad beter, alles, veel beter..♡
De Koning in jou heeft de taal verdicht,
en door je tranen heen schijnt het licht,
dat je leidt door de tijd
al bestaat ie niet.
Wauw! Dankuwel, heel mooi…
Mooi inderdaad <3
Het gaat nooit over maar de scherpste kantjes slijten wel wat. Zolang we ze nog zien en horen (in ons hoofd) zijn ze heel dicht bij ons. Echt ver weg zullen ze gelukkig nooit zijn. Toch? ❤
Nee dat zijn ze inderdaad niet Lilian, nooit.
Arthur Japin heeft het mooi omschreven;
‘Sterven is in de eerste plaats een verhuizing.
De pijn moet eerst optrekken. Maar dan merk je
dat er eigenlijk maar één belangrijk ding is veranderd;
na hun dood zijn de mensen niet meer om je heen
maar in je en daar zitten ze best’ Mooi hè? ♡
Missen kan heel lang duren… ik weet ook niet of het ooit overgaat… maar het wordt steeds draaglijker… dat zegt mijn moeder die mijn vader verloor 27 jaar geleden. Wij missen hem ook, maar voor mijn moeder was het toch het zwaarst. Ze bleef alleen achter in het grote huis. Maar hij is er nog steeds. Hier ❤️
Het verhaal is verdrietig de gekozen woorden zijn prachtig.
Mooi dat ze het toch nog steeds laat zien, bijzonder mooi ♥
Prachtig mooi geschreven, sterkte lieverd <3
X
Soms zijn ze ineens zo dichtbij, en dan is het gemis ineens weer zo schrijnend hé? En tegelijkertijd ook weer mooi. Had vanmiddag zoiets tijdens gordijnen kijken. Op van die rare momenten soms. Mooi beschreven San. Dikke💋
Verloren betovering
het goudgele zand
gleed
samen met de tijd door haar fijne handen
herinneringen bleven gefilterd achter
aanvankelijk fel gekleurd, later zachter
zoekend naar
dezelfde
betovering liep ze over duizend stranden
Pijnlijk mooi, Sandra!
Lenjef
Mooi geschreven… Op het bidprentje (Brabants gebruik) van mijn vader staat een tekst van Bram Vermeulen. ‘En als ik dood ben, huil dan niet. Dood ben ik pas als jij me bent vergeten.’ Vind ik ook zo mooi. Ik had er wel wat aan toen.