Levensecht

Ons huis lijkt ontploft, overal ligt van alles, pakken, pruiken, brillen.
Je moet op deze dagen geen opgeruimd huis willen, dat wil je zo niet.
Het is alsof je het niet ziet, in ’t bij elkaar zoeken, aankleden, verkleed.
We gaan, komen thuis, letten niet op de rommel in huis, gaan slapen.
Een begin begonnen, in verzonnen, school, 10-erbal, Carnaval Light.

Generatiegezellig geven we dit aan onze mannetjes en meisje door.
Verhalen vertellen onderweg naar huis, al zingend tot aankomst thuis.
Enthousiast, verrast, in polonaise de soos door, genieten als ik ze zo hoor.
Jeugdsentiment herkend, ik heb er nog volledig beeld bij, onbezorgd, blij.
Dat is wat je ze gunt, genieten, gaan en staan, dansen, zingen, springen.
Ons meisje is vooral onder de indruk van haar mooie jurk met stippen.
En van de prins die haar laat stralen, stralend en een dansje, ze doet.

Als er tijdens de optocht een springtouw in beeld komt zie ik haar
opeens een sprintje trekken, gaan, opeens zie ik haar er tussen staan.
Geen idee waar dat nu vandaan kwam, in haar verlegen meebewegen.
Ze vind het allemaal, alles, geweldig en zelfs leuker dan Sinterklaas.
Genieten van dol en dwaas, van blij en dat doet ook iets met mij.

Een blij bij Carnaval vieren, hier boven de rivieren in eigen stad.
Tradities in ere waarbij de heren zich zonder tegenstribbelen laten
schminken tot in de details, lipgloss, nagels gelakt, wimpers geplakt.
We doen de dagen doorbrengen met elkaar, in een bodem gelegd.
Niets meer weten en agenda vergeten, van alles kwijt, alle tijd.

Verkleed en verkleumd de stampvolle kroegen binnengaan.
Achter elkaar aan, een blij weerzien met bekend en onbekend.
Ongekend, anders dan gewend, jeugdsentiment en oude koeien
uit de sloot, verhalen ophalen uit de tijd dat je onbezorgd genoot.
Genieten omdat het kan en vriendinnen om me heen, die dan,
op deze dagen, overal vandaan, opeens weer naast me staan.
Familie dichtbij, ontkomen aan bezet, de rij voor het toilet.

De opslagplaats van mijn gedachten is op een wazig wijsje
na leeg, enigszins traag ben ik inmiddels klaar voor vandaag.
Dag twee, ik beweeg mee, ik ben er, ben er niet, niet echt ;))