Sleutelwoord

Tien jaar later, ik zie mezelf nog staan met de sleutels in handen.
Verbanden gelegd, hardop gezegd, met recht, tegelijkertijd krom.
Stom, stomverbaasd, verdwaasd, stil, ik wil, luister naar mijn gevoel.
Jaren van ervaren, van voelen, van verder willen, gillen, gaan en geluk.
In sneltreinvaart voorbij gevlogen, niets gelogen als ik zeg dat ik het
achteraf gezien weer hetzelfde zou willen doen, omwille van toen.
Toch ben ik mezelf voorbij gelopen en ben ik blijven hopen op.

Voorbij gelopen zonder achterom te kijken, alles moest wijken.
Ik wil vooruit, eruit, open blijven staan voor, door, te snel zo blijkt.
Het lijkt, je kijkt, je weet heus wel, trekt aan de bel, wacht, te zacht.
Te enthousiast bedacht, in de wacht gezet, zien, maar, misschien.
Het overzien, zijn, een opruimreis door huis en hoofd, beloofd.

Ik kijk naar de sleutel die ik nog altijd in handen heb, gehouden.
Houden van, nog veel meer dan, het kan en het bestaat, als je laat.
Leven, geven, geluk, geloven, niets belangrijker dan, omdat je kan.
Kiezen, keuzes maken, je laten raken, geraakt, in een ont-moeten.
Moeten, mee, geen idee hoe ik me voel en wat ik bedoel, daarom.
Kom, kom mee, gedwee, waarom draaien we de rollen niet om?

Met de sleutel in handen draai ik het om, een duwtje in mijn rug.
Niet, nooit meer terug, geen idee waar naar toe, ik weet alleen hoe.
Tempo omlaag, traag, niet perse vandaag, morgen, ervoor zorgen, zijn.
Mijn hangmat hangt, helder, hoopvol, hou-vast in gezelschap van zon.
Weten dat, ik had, het is goed zo, voor nu rust en ruimte, meer niet.
Tien jaar waarin je ziet, mag zien dat je de sleutel in handen hebt ♥