Dichterbij…

Groter gemaakt dan nodig, klein gekregen, weer meebewegen.
Bewogen, overwicht in overweging, weten dat en alle tijd gehad.
Het blijft bijzonder dat je op afstand zoveel meer ziet, kan overzien.
Patronen zichtbaar daar, zien waar, waarom je er al die tijd stond.
Terwijl je precies hetzelfde vond, kun je daar nu ruimte maken.

Door er anders naar te kijken, te ontwijken, wegen te ontdekken.
Tijd rekken, volledig vertrouwen op, geruststelling in herkenning.
Dichterbij, door steeds terug te gaan, stilstaan bij dat wat goed voelt.
Terug naar dat wat je bedoelt, een weten, zonder het uit te leggen.
En zo loop ik ,heel voorzichtig, langs mijn zelf gegraven valkuil.

Dat, als de zoveelste uitnodiging van de rechtbank op de mat ligt.
Verjaardag vergeten, wederom weten dat het niet, dat niemand ziet.
Je kunt moeilijk omzetten in mooi als je je verbindt en hetzelfde vindt.
Kunt accepteren, leren, verweren, proberen, een wij, in dichterbij.
Zelfs in kort door de bocht, kun je voor altijd verbonden blijven.

Skates aan, kilometers gaan aan mij voorbij, antwoord op
vragen die al dagen door mijn hoofd jagen, gevonden in stilte.
Het gevoel is er opeens, in het moment, alles is goed en genoeg.
In gezelschap van een mooi inzicht en zien in een ander licht.
Weten hoe weinig er voor nodig is om elkaar weer te vinden.

Het kleiner maken, ervoor waken, wij, dicht-er-bij ♥