Dichterbij…
Groter gemaakt dan nodig, klein gekregen, weer meebewegen.
Bewogen, overwicht in overweging, weten dat en alle tijd gehad.
Het blijft bijzonder dat je op afstand zoveel meer ziet, kan overzien.
Patronen zichtbaar daar, zien waar, waarom je er al die tijd stond.
Terwijl je precies hetzelfde vond, kun je daar nu ruimte maken.
Door er anders naar te kijken, te ontwijken, wegen te ontdekken.
Tijd rekken, volledig vertrouwen op, geruststelling in herkenning.
Dichterbij, door steeds terug te gaan, stilstaan bij dat wat goed voelt.
Terug naar dat wat je bedoelt, een weten, zonder het uit te leggen.
En zo loop ik ,heel voorzichtig, langs mijn zelf gegraven valkuil.
Dat, als de zoveelste uitnodiging van de rechtbank op de mat ligt.
Verjaardag vergeten, wederom weten dat het niet, dat niemand ziet.
Je kunt moeilijk omzetten in mooi als je je verbindt en hetzelfde vindt.
Kunt accepteren, leren, verweren, proberen, een wij, in dichterbij.
Zelfs in kort door de bocht, kun je voor altijd verbonden blijven.
Skates aan, kilometers gaan aan mij voorbij, antwoord op
vragen die al dagen door mijn hoofd jagen, gevonden in stilte.
Het gevoel is er opeens, in het moment, alles is goed en genoeg.
In gezelschap van een mooi inzicht en zien in een ander licht.
Weten hoe weinig er voor nodig is om elkaar weer te vinden.
Het kleiner maken, ervoor waken, wij, dicht-er-bij ♥
Nooit prettig als zaken via de rechtbank moeten verlopen…
Hou moed!
Inderdaad Paul, zeker als het niets toevoegt en iedereen zit te slapen als je twaalf wordt. De overgang is enorm, al die jaren was hij te jong, kreeg hij geen stem en nu krijgt hij alles zonder pardon toegestuurd zonder dat iemand daadwerkelijk met hem in gesprek gaat. Onbegrijpelijk.
In ieder geval klinkt er door dat er een heleboel een plaats heeft gekregen. Dat is mooi, door naar de volgende “etappe ” waar misschien wel ruimte komt om uit te hijgen.
Precies dat en dan ben je ergens juist
dankbaar dat dit soort dingen gebeuren.
Het laat heel veel dingen duidelijk zijn.
Liefs!
Bizar! Maak ik vooral uit je reactie op. Maar je blog zegt dat jullie het wel (weer) redden.
Inderdaad dat Nicky, het is tegelijkertijd zo mooi om te zien waar het ons brengt en hoe sterk hij hier uit komt.
Sterrenstof
we zijn en leven tussen beweging en energie
allemaal kleine deeltjes
van het lot de speeltjes
non-stop onderweg langs realiteit en fantasie
Waar je niet van sterft daar wordt men sterker van. Laat deze gedachte het onbegrijpelijke verzachten, Sandra.
Lenjef
Zo mooi! Precies zoals het is Lenjef, er niet meer in mee en zien waar bet ons bracht… ♡