Voorbestemd

Mee naar huis, thuis thuiskomen, samen, in alle rust, bewust.
Onwerkelijk wordt waar en er is geen ontkomen aan, stilstaan.
Zonder dat iemand van ons al is geland, met hoopvol aan de hand.
Daar houden we ons aan vast, verrast, door zo Lief om ons heen.
Meteen, van iedereen, op dagen die duren, dagenlang dichtbij.

Dichterbij dan ooit is onze liefde voelbaar daar, zijn, met elkaar.
In een enkel gebaar, juist nu, moeilijk en mooi, gedeeld door twee.
Met elkaar mee in verdriet en dit wil ik niet, een slecht bedacht plan.
Hier kan niet goed over nagedacht zijn, de kinderen klein en groot.
Idioot, hoe onze wereld in alles helemaal op zijn kop kan staan.

Er voor gaan, onze Liefde die sterker blijkt, hoe je het ook bekijkt.
Het lijkt vanzelfsprekend, in nergens op gerekend voelt het goed.
Op een dag als vandaag beseffen we vooral, dat alleen dat er toe doet.
Honderdduizend vragen en pijn die zich vooralsnog niet laat wegjagen.
Toegeven aan pijn, dagen die zijn, moe, nu even niet, nergens naartoe.
Niet weten hoe, wat, waar, niet weten waarheen, tijd, alleen, samen.
Beamen dat deze dag alles bevat wat is, een vieren van onze Liefde.

Niets is zoals het was, we lunchen in de schaduw van zonnig terras.
We genieten van heel even er-op- uit, samen weg met herinneringen.
Herinneringen, dingen, de toevalligheden van het leven, voorbestemd.
Onze liefde ongeremd, onze trouwdag op Ibiza en nu negen jaar getrouwd.
Vertrouwd, samen opgebouwd, we kijken elkaar aan, bijzonder bestaan.
Wij, hand in hand en niets teveel gezegd, in liefdevol leven vastgelegd.
Onze Ja, na al die tijd, ik wil je nooit meer kwijt, terecht, levensecht ♥