Geruststelling

Onzekerheid, de dagen kwijt, alle tijd om erover na te denken.
Dagen die duren, uren, niet weten, wachten, de pijn verzachten.
Niets is meer zoals het was en het zal ook nooit meer hetzelfde zijn.
Verdriet als niemand ziet, overeind blijven, aan den lijve ondervinden.
Ontdekken in doen, toch teveel, terug, te vlug, plat, helemaal gehad.
Te lang, bang, boos, machteloos, opeens word er voor jou bepaald.
Serieus verdwaald, het ziekenhuis in en zo snel mogelijk er uit.

Blijven bij dat besluit, sterker dan ooit in een zeker weten.
Even alles vergeten, spontaan, afslaan, een terrasje pakken.
Niet bij de pakken neerzitten, heel even, zoals het was, samen.
Mission Impossible, gezinsgezellig gaan, een hele zit, jij zit best.
De rest doet er niet toe, ondanks moe, blijven we zoeken naar.
Naar heel even, een beleven in blij, vakantievrij, wij, dichtbij.
Met elkaar maken we het bespreekbaar, bewust, in alle rust.

Dagelijkse dingen, doordrukstrips, zien hoe ziek je bent.
Het went niet en daar zitten we, met ons gezin, middenin.
Als iemand vraagt hoe het gaat heb ik geen idee, niet goed.
Zien wat dit met jou doet, met de kinderen, met iedereen
om ons heen en met mij. Ik kan geen antwoord vinden.

Het ondervinden en ondergaan, groen licht, goed bericht.
De witte bloedcellen zijn met genoeg voor de volgende kuur.
Niets is voor niets, zo blijkt, de behandeling lijkt aan te slaan.
Met heisa aan de hand, duurt het even voor dit nieuws land.
Dit is goed nieuws! Al voelt het nog niet zo, zomaar cadeau ♡