Ogenblik

Niet kunnen wachten, het aftellen van heel veel nachten.
Al dagen van te voren, een voorschot op het bijna jarig zijn.
Niet te bevatten, negen jaar geleden alweer, jij, zo lief, zo klein.
Zachtjes zingend, een ontbijt op bed, de toon voor vandaag.
Met een stralende glimlach opgewacht, allang wakker.

Huppelend naar school, jij verheugt je echt op iedere dag.
Vrolijk, vrij, dikke knuffel, dichtbij, niet aan emotie voorbij.
Zien hoe sterk je bent, in anders dan gewend, opeens, zomaar.
Met een vader die van de een op andere dag in het ziekenhuis lag.
Niet naar huis mag, iedere dag zien hoe ziek hij is, groot gemis.
Verdriet, honderdduizend vragen, een antwoord is er niet.
Je helpt waar je kunt en runt de mini-apotheek aan huis.

Thuis thuiskomen, met jou is ons gezin echt compleet.
En ondertussen is er nog meer versterking aan onze kant.
Met een schone zus aan de hand, is het met broers best leuk.
In een deuk om niets, giechelen en gieren van het lachen.
Een wereld van dochterdingen, stringz en L.O.L. Suprise.

Het is bij jou altijd wat het is, nooit anders, oprecht.
Niets teveel gezegd als ik zeg dat je de allerliefste bent.
Blij met de versterking aan mijn kant, wij, hand in hand.
Je doet de dingen als vanzelfsprekend op jouw moment
en laat zien dat alles maar dan ook alles, zijn tijd kent.

Alle tijd om jarig te zijn; Negen, meebewegen, bewogen
en het allemaal anders kunnen zien door jouw ogen ♥