Wervelwind

We zetten in op wegblijven, het liefst maandenlang.
Geen ziekenhuis, geen onzekerheid,  tijd, weg van bang.
Dagenlang spannend, honderdduizend scenarios bedacht.
Controle, scan, check, gevolgd door een goed nieuws gesprek.
Met ingehouden adem, als de Hematoloog zegt, het uitlegt.
De bloeduitslagen, uitgebreid doorgelicht, alles is goed.
Langzaam beseffen, er is nu even niets meer dat moet.

Je mag verder opbouwen, met tijd om te vertrouwen op.
Helemaal klaar met op zijn kop, kanker, de opeenstapeling.
Als een doorzichtige draad door al onze dagen, zoveel vragen.
Het is er iedere dag, in alles, in iets, iedereen, om ons heen.
Meteen als je opstaat, vroeg of laat, steeds weer opnieuw.

De werkelijkheid en amper de tijd, een wervelwind.
Zien wat het daadwerkelijk doet met een kind, keer vier.
In het hier en nu, zien hoe sterk ze zijn, overeind gebleven.
Een bijzonder beleven en het is er steeds vaker even niet.
Niets, nergens naar toe, moe, mooi, mogelijk heden.

Werkelijkheid, wervelwind, wind mee..♥