Oneindig
Hier en nu, herinneringen.
Dingen die me doen denken.
Aan jou en aan een andere tijd.
Een tijd waarin alles anders.
Waarin het nog zo kon zijn.
Veranderingen, dingen, dagen.
Zoveel vragen die in me opkomen.
Dromen waarin ik je weer kan zien.
Zomaar daar op de dagen die doen.
Terug naar toen, heel even, vlug.
Ik zie je terug in de de vrouw
die uit het niets, voor me fietst.
In iemand die me tegemoet komt
lopen, laat hopen dat jij het bent.
Dat iets, heel even, jou herkent.
Het went en toch zou ik willen.
Kunnen gillen dat het oneerlijk is.
Gemis, niet voor rede vatbaar, nooit.
In gedachten loop ik bij je binnen.
Taart, een glas rode wijn, samen.
Nooit dat ik je niet meer mis ♥
Sterkte 🍀
Zo mooi geschreven. Missen mag. Missen is op zich ook goed.
Precies! Er zit ondanks moeilijk
ook zoveel moois in missen…♥️
Mooi geschreven. Sterkte met dit gemis.
Dankjewel…♥️
Ontroerend mooi dit, San.
Kippenvel!
Zo lief! Dankjewel Paul.
Uitdijende leegte
tenzij ik me schromelijk vergis
is er tot ons laatste levensjaar
geen leegte vergelijkbaar
dan die van een blijvend gemis
Pijnlijk mooi geschreven, Sandra!
Lenjef
Zo emotioneel mooi geschreven.
Aum Shanthi
Dankjewel..♥️
Eindig is het verdriet, oneindig het gemis.
Knuf….🍀
Kippenvel ❤️
Wat mooi. En verdrietig. Maar missen is houden van, denk ik altijd maar.
Dat is het ook, dat is het vooral ♥️