Zevenenveertig

Jarig en ontbijt op bed.
Lang zal ze leven ingezet.
Confetti in mijn toetsenbord.
Mijn dag die bijzonder wordt.
Ouder worden en het zijn.
Alles bij elkaar opgeteld.

Veranderdingen die doen.
Losgekomen van toen, terug.
Het kunnen vieren met dichtbij.
Blij met mijn rol in het geheel.
Als dochter, zus van; Tante.

Na ont-moeten, omarmen.
Hartverwarmend met humor.
Wie had het kunnen bedenken.
Op het juiste moment, ongekend.
Momentmoment, weer compleet.
Alles overzien en bij elkaar zijn.
Zonder, tijd blijkt niet oneindig.
Omdat ik jou voor altijd mis.

Het leven neemt me mee.
Geen idee, waarom, waarheen.
Maar meteen voel ik dat het klopt.
De toevalligheden laten me zien.
Misschien is dat wel genoeg.

Jarig, een jaar erbij,  ik ben blij.
De ontkenningsfase allang voorbij.
Wazig, weten, een bril op mijn neus.
Altijd een keus, kans om te kiezen.
Steeds sneller in de smiezen ♥