Opruimreis

Laatje voor laatje, kastjes, achter deuren.
Het laten gebeuren, de opruimrommel zien.
Is het nodig, kan het weg, wel, niet, misschien.
Wil ik het graag houden, wat brengt het nog.
Stapels angst voor een toekomstig gemis.

Het is wat het is, vooruit, ik zet het terug.
Ik bewaar, ervaar, breng het hier en daar, door.
We gaan ervoor, de dagen die het doen, toen, nu.
Zin om het te verscheuren, mijn huis uit, klaar.
Mijn pratende rekenmachien mag blijven.

Een opruimreis door mijn huis en hoofd.
Bewust stilstaan en door handen laten gaan.
Dat, in deze laatste honderd dagen van dit jaar.
Waarin, nieuw begin, begonnen, verzonnen.
Onbegonnen werk om er iets in te vinden.

We brengen onze tijd door met dichtbij.
Vinden een weg, weten en vergeten het niet.
Zonder dat je het ziet kun je ook kwetsbaar zijn.
Soms doet het leven geven…soms doet het pijn.
Het overschreeuwen en delen zonder denken.
Dit laat ik aan ons voorbij gaan, gedaan.

Ik zet een X door ons weekend en geniet.
Van zoveel meer dan de wereld om ons heen.
Alleen en samen, beamen, beramen, dankbaar.
Dierbaar daar en niets dat er dan nog toe doet.
Als je elkaar zonder overdrijven ont-moet ♥