Spring naar inhoud

Voor-goed

5 november 2020

Terug in de tijd, videobanden tevoorschijn.
De toevalligheden van het leven, zomaar daar.
Met elkaar kijken we naar jou, op beeld, dichtbij.
Iets in mij wil alleen maar naar je blijven kijken.
En luisteren, fluisteren; kom gewoon terug.

De tijd vliegensvlug, voorbij, wij, zonder jou.
Hoe ouder ik, hoe jonger jij, zo slecht bedacht.
Jouw grappen, grijns, onverstoorbaar, als je lacht.
Een gemis dat na al die jaren nog niet anders is.
Ongrijpbaar, raar, op alle dagen die het doen.

Ik blijf me afvragen hoe het zou zijn geweest.
Als jij hier zou zijn, al was het maar voor even.
Hoe zou het zijn, om elkaar even te kunnen zien.
Bij elkaar te kunnen zijn, zomaar, dat dat kan.
Misschien is ’t beter, ik zou je niet laten gaan.

Stilstaan op een dag als vandaag, met elkaar.
Dankbaar voor zoveel, herinneringen, dingen.
Je kunstkleindochter, bij jouw koffer, een kaars.
Zoveel liefde voelbaar daar, waar je ook bent.
Jouw gebaksbordjes, taart, terug in de tijd ♥


19 reacties leave one →
  1. 5 november 2020 07:07

    Sterkte. ❤️
    Missen is zwaar… weer mooi verwoord.

  2. 5 november 2020 08:17

    Hoe heerlijk zou het zijn als we de lieve, gemiste persoon heel even konden terughalen….. Voor-goed is hard, moeilijk, zwaar. Ze terug levend halen op het scherm geeft warmte.

  3. 5 november 2020 08:49

    Missen doet pijn maar het warm gevoel draag je in het hart en dat laat je mooi lezen.
    Sterkte

    Aum Shanthi

  4. 5 november 2020 08:57

    Niet het snijden doet zo’n pijn, maar het afgesneden zijn.

  5. 5 november 2020 09:14

    Ze zeggen soms wel eens: het gemis wordt minder. Ik weet het niet. De pijn wordt minder, de herinneringen worden vager, maar het gemis blijft.

  6. Mrs. Brubeck permalink
    5 november 2020 09:29

    Wat intens mooi! Het doet me wat… knuffel voor jou 😘

  7. marieclaire permalink
    5 november 2020 10:46

    Missen gaat ook over, heb ik gemerkt.

  8. 5 november 2020 11:08

    Warm, heel ontroerend stukje.
    Sterkte!

  9. Nicky0607 permalink
    6 november 2020 09:58

    Ach, wat mooi.
    En die videobanden… Ik heb ze ook. Met filmpjes van mijn vader er op. Als ik aan hem denk, zie ik als eerste de beelden uit die filmpjes voor me. Daar baal ik dan best wel van. Dan ben ik bang dat de echte herinneringen aan het vervagen zijn na 27 jaar. Maar als ik dan wat beter na denk, zie hem toch weer voor me zoals hij niet op die video’s staat. Zoals hij voorzichtig de maxicosi met mijn dochter er in van de trap af droeg, bijvoorbeeld. Of zoals hij mijn moeder op zijn knie liet zitten als er te weinig keukenstoelen waren. En mocht ik die mooie herinneringen toch kwijt raken, dan heb ik gelukkig de video’s nog. Sterkte x

    • 30 november 2020 20:07

      Het is echt een cadeautje om haar na al die jaren
      even terug kunnen zien, fijn dat je de herinneringen
      kunt bewaren en dat dat er allemaal nog wel is ♥

Bezwaar, Commentaar, Herkenbaar? Reageer gerust...