Voor-goed
Terug in de tijd, videobanden tevoorschijn.
De toevalligheden van het leven, zomaar daar.
Met elkaar kijken we naar jou, op beeld, dichtbij.
Iets in mij wil alleen maar naar je blijven kijken.
En luisteren, fluisteren; kom gewoon terug.
De tijd vliegensvlug, voorbij, wij, zonder jou.
Hoe ouder ik, hoe jonger jij, zo slecht bedacht.
Jouw grappen, grijns, onverstoorbaar, als je lacht.
Een gemis dat na al die jaren nog niet anders is.
Ongrijpbaar, raar, op alle dagen die het doen.
Ik blijf me afvragen hoe het zou zijn geweest.
Als jij hier zou zijn, al was het maar voor even.
Hoe zou het zijn, om elkaar even te kunnen zien.
Bij elkaar te kunnen zijn, zomaar, dat dat kan.
Misschien is ’t beter, ik zou je niet laten gaan.
Stilstaan op een dag als vandaag, met elkaar.
Dankbaar voor zoveel, herinneringen, dingen.
Je kunstkleindochter, bij jouw koffer, een kaars.
Zoveel liefde voelbaar daar, waar je ook bent.
Jouw gebaksbordjes, taart, terug in de tijd ♥
Sterkte. ❤️
Missen is zwaar… weer mooi verwoord.
Dankjewel…
Ja dat blijft, het overvalt je ♥
Hoe heerlijk zou het zijn als we de lieve, gemiste persoon heel even konden terughalen….. Voor-goed is hard, moeilijk, zwaar. Ze terug levend halen op het scherm geeft warmte.
Ja als dat toch eens zou kunnen hè?
Ze kunnen zoveel tegenwoordig maar
dat blijft boven aan mijn lijstje staan ♥
Missen doet pijn maar het warm gevoel draag je in het hart en dat laat je mooi lezen.
Sterkte
Aum Shanthi
Dankjewel…lief! ♥
Niet het snijden doet zo’n pijn, maar het afgesneden zijn.
Inderdaad Neeltje, mooi verwoord…♥
Ze zeggen soms wel eens: het gemis wordt minder. Ik weet het niet. De pijn wordt minder, de herinneringen worden vager, maar het gemis blijft.
Precies dat, het is iets ongrijpbaars.
Net als je denkt dat het wel gaat dan
overval het je weer, keer op keer…
Inderdaad, zoals je zegt. Herkenbaar.
Wat intens mooi! Het doet me wat… knuffel voor jou 😘
Dankjewel…dikke knuffel voor jou! ♥
Missen gaat ook over, heb ik gemerkt.
Ik ook, soms wel maar soms ook niet…
Warm, heel ontroerend stukje.
Sterkte!
Dankjewel lieve Paul!
Ach, wat mooi.
En die videobanden… Ik heb ze ook. Met filmpjes van mijn vader er op. Als ik aan hem denk, zie ik als eerste de beelden uit die filmpjes voor me. Daar baal ik dan best wel van. Dan ben ik bang dat de echte herinneringen aan het vervagen zijn na 27 jaar. Maar als ik dan wat beter na denk, zie hem toch weer voor me zoals hij niet op die video’s staat. Zoals hij voorzichtig de maxicosi met mijn dochter er in van de trap af droeg, bijvoorbeeld. Of zoals hij mijn moeder op zijn knie liet zitten als er te weinig keukenstoelen waren. En mocht ik die mooie herinneringen toch kwijt raken, dan heb ik gelukkig de video’s nog. Sterkte x
Het is echt een cadeautje om haar na al die jaren
even terug kunnen zien, fijn dat je de herinneringen
kunt bewaren en dat dat er allemaal nog wel is ♥