Hou-vast

Schrijven, de manier om in het hier en nu.
Te blijven, terug te komen, terug bij dromen.
Het is iets wat zomaar, de krabbels, door elkaar.
Midden in de nacht, er voortdurend aan gedacht.
De toevalligheden in het leven, geven me, dat, alles.
Met iedereen om me heen en nu als ik alleen ben.
Tevreden, altijd een reden om dankbaar te zijn.
Ook als het leven confronterend is en blijft.
Als het besef plotseling bij je binnen komt.

Zo gingen we dit weekend zomaar samen.
Schaatsen aan, het ijs op en het uitzicht zien.
De Nieuwkoopse Plassen, uitgestrekt voor ons.
Scheuren ontwijkend, kilometers lang rechtdoor.
Het gezelschap van zon, de vrijheid volop ervaren.
Dit meemaken, het geluk van de bovenste plank.
We gaan terug in de tijd, zoveel herinneringen.
Dingen die doen, meemaken, samen beamen.
Samen even in het moment kunnen blijven.

Het beschrijven, vastleggen, zinnen verzetten.
Dagen die energie geven, die je het laten beleven.
Voor even alleen in het moment, niets meer dan dat.
Een ont-moeten zomaar en iets delen, daar, met elkaar.
Dankbaar voor alle veranderingen, dingen en dagen.
Voor vragen, het antwoord, op verhaal gekomen.
Kunnen dromen over mijn hangmat in de zon.

Vooruit kunnen kijken, bewust van onze angst.
Dichtbij gekomen neemt het je zomaar weer mee.
Het idee, daargelaten, inzetten op een rollator race.
Op samen, op zon en een zwembad abonnement.
Ongekend, als letters dansen in een hou-vast ♥