Weersomslag
Soms danst een titel al dagen door mijn hoofd.
Als in beloofd, al heb ik geen idee, ga ik er in mee.
Soms probeer ik het te sturen, tegen beter weten in.
Zinnen verzetten, op verhaal gekomen, in dromen.
Ik laat de woorden komen, kies, kijk en bezwijk.
Dagelijkse dingen, wandelingen en een weten.
Veranderingen, zonder dat je er invloed op hebt.
Opeens overkomt het je, zonder te weten waarom.
Stomverbaasd, dat het leven dit voor je bedenkt.
Ik voel me wegzakken in mijn eigen schoenen.
Eigenlijk wil ik alleen maar rust, even niets.
Om te ontdekken waar ik sta, waar ik ga en hoe.
Moe van maatregelen, meer dan dat, de verwarring.
En mijn baanbestaan, steeds weer er achter aan.
Het zorgt voor onrust en bewust zijn van veel.
De dingen die ik deel op de dagen die doen.
Het hardop uitspreken en dat iets er mag zijn.
Opeens blijkt het dan weer klein, goed te komen.
In een ont-moeten, vertrouwen, dankbaar zijn.
Een gevoel volgen, je eigen pad bewandelen.
Het ontdekken, over hekjes, het weiland in.
Al dan niet bevroren, door de modder, regen.
Meebewegen met dat wat is, dat het er zal zijn.
Weten dat achter de wolken, de zon altijd wacht.
Er aan gedacht, in goed gezelschap, even alleen.
Beseffen dat het er is en dat ik er op vertrouw.
Antwoorden die ik altijd in de stilte vind ♥
Je denkt veel na. Je levenservaring en fantasie brengen je naar plaatsen ver weg van de dagelijkse bekommernissen. Mag ik je nog veel van die mooie reizen toewensen.
Ja dat mag Paul, ik vind het fijn dat je nog altijd mee reist!
Dat zou ik niet willen missen!
Bij zo iets sta ik even stil…
“En mijn baanbestaan, steeds weer er achter aan.”
In mijn hoofd vlot mijn baanbestaan ook niet echt en moet ik er telkens weer achteraan.
Ok, hopelijk is er zicht op een fijne eindbestemming?
Hier merk ik dat ik het eigenlijk ook wel even fijn vind
dat het op losse schroeven staat, ik heb nog werk
en kan mooi kijken wel kant ik op wil, beter nog
ik zie welke kant ik absoluut niet meer op wil ;)
Antwoorden die je voelen mag gelijk waar je met je voeten instaat of lopen mag
Aum Shanthi
Inderdaad, ik besef dat het ook fijn is om het even
niet te weten en dat ik daar gewoon even mag blijven.
weg van het gevoel dat alles altijd maar geregeld moet
zijn, nu is het gewoon even wat het is en dat is prima.
‘Moe van maatregelen, meer dan dat, de verwarring.’
Jij verwoordt mooi ons voelen, ons zien, ons ervaren, ons horen, onze pogingen tot begrijpen en begrip.
We beleefden de natuur, al vier seizoenen lang.
Ja! We beleven ze soms zelf alle vier op één dag ;))
Fijn te weten ook dat we hier niet alleen in staan
en dat we het allemaal zo ervaren, samen…♥
O ja, over hekjes het weiland in als andere wegen te lastig zijn
of als de route achter het hekje iets moois belooft
de inspanning waard en voldoening omdat je over dat hekje kwam
Zelfs als het op horde lopen gaat lijken, we nemen ieder hekje immers afzonderlijk.
Ja! Nieuwe wegen ontdekken is echt een cadeautje.
Wij lopen eigenlijk alleen hier in de buurt en als je
denkt dat je alles hebt gezien, blijkt toch. Zo fijn!
En dit is dan toch nog redelijk dicht bij huis in een gebied waar ik wel vaker wandel. Maar dit was dan weer een verrassing.
Al lijkt het soms op stilstaan, we zijn onderweg. Hou vol!
Ja, ik besef ook dat er niets mis met stilstaan is ♥
Wat heb je dat mooi verwoord!
Dankjewel…♥
Sommige woorden zijn te mooi om niet te gebruiken.
Ja hè? Zo leuk ook hoe woorden je soms al
dagen gezelschap houden tot je gaat schrijven ♥
Ik verlang naar de tijd straks, waarin ik dat weer echt even kan doen… ver weg van alles hier in het hier en nu dus… zal nog even duren, en tot die tijd? Even pakken wat ik pakken kan.
X
Ik merk dat ik er een beetje dubbel in sta en dit
eigenlijk ook wel fijn vind maar het gedoe er om
heen, al die mensen, meningen, maatregelen…
*heel diep zuchten doet en oordopjes zoekt*
💞 ik ook.
Ja, de stilte… Heel mooi gezegd!
Dankjewel Naomi…♥