Vooruitgang

Met ingehouden adem wachten we, geen idee waarop.
Een scan, voor de zekerheid, terug in de tijd, het zal toch.
Herinneringen, dingen, dichterbij, wij en op zijn kop gezet.
Niet opgelet, het niet willen weten, niet kunnen vergeten.
Verlossende woorden, het is goed, het is allemaal goed.

Het duurt even voor je het dan bevat, dat, dat het goed is.
Dagenlang in het ongewis, dat het alle kanten op kan gaan.
Niet stil willen staan bij de gevolgen, bij de lange gang daar.
Beseffen dat het angst-aan-jagend is, blijft, nooit echt went.
En ongekend de impact, ook nu, bij iedereen om ons heen.

Tegelijkertijd is weten dat ze er zijn, dat we dit, zo, allemaal.
Hetzelfde ervaren, meeleven, erbij blijven, op de achtergrond.
De geruststelling dat we nooit alleen, jij, wij, zo rijk, om ons heen.
Kilometers makend adem ik uit, blij met mijn besluit te lopen.
Blijven hopen, er op vertrouwen en bij de voor uitgang eruit.

Ook in ons gezin wordt de boel weer onhandig opgeschud.
Voorzichtig ingedut, de dagen die duren doorgekomen en vrij.
Dichtbij, blij, zo gaan ze allemaal hun eigen gang en weten allang.
Voorzichtig verliefd, verkering en er niet over uitgepraat raken.
De maat regelen, precies zo, zodat het allemaal nog net past.

Enthousiast, er iets op vinden, verbinden, verbonden zijn.
Headset op, potje FIFA, weekend league en bij de Elite horen.
Vlieguren maken, grenzen bewaken, naar buiten en bewegen.
Om geen antwoord verlegen en ik hou wijselijk mijn mond.
In een wereld die mij nog altijd even vreemd is en blijft ♥