Baanbestaan

Opeens is het echt, er achter aan.
Nog een poging gedaan, ik mag gaan.
Zonder baanbestaan, dat, na zeven jaar.
Met enig bezwaar weliswaar ga ik weg.
De leukste die weggaan, ik dus ook.

Alle dagen, honderdduizend vragen.
Ronddwalen, zoveel verhalen vertalen.
Zoveel bijzondere mensen op mijn pad.
Dat jij dan het antwoord weet, jarenlang.
Bang, beduusd, wie wacht er nu op mij?
Maar ook blij, dat het zo is, geen keus.
Want ik was heus niet zelf gegaan.

Tegelijkertijd zie ik de mogelijkheden.
Een kans, dingen, de dans ontspringen.
Blijkbaar komt er een nog leukere baan.
Waarvan het bestaan, nog onzichtbaar.
Dankbaar, raar en toch is het goed zo.

Wekenlang vakantievrij cadeau.
De vrijheid voelen, dromen, doelen.
En een lijstje met wensen, op de fiets.
Iets, al ergens voelbaar, vanuit het niets.
Er op vertrouwen, opnieuw opbouwen.
Toevalligheden, het leven, gegeven.
De tijd, om te zien, zijn, zomaar ♥