Wereldvreemd

Zonder vragen zet ik een X door onze dagen.
Volgeschreven, bijzonder beleven, allemaal leuk.
Naar de Jumbo is niet meer het uitje van onze dag.
Opeens mag alles weer, raar, waar, wil ik dat wel?
Stel, stilstaan, stomverbaasd, er niet achteraan.

Mag er nog ruimte voor enige twijfel bestaan?
Om mijn gevoel te volgen, zonder dat ik het weet.
Kan ik hardop zeggen, moet ik het blijven uitleggen.
In een wereld die me nu alsmaar vreemder wordt.
Waar bang, eigenbelang in alles terug te zien is.

Wat als ik me niet vergis en mijn gevoel klopt.
Dat verstopt onder de angst nog zo veel meer is.
Zoveel meer dan we kunnen overzien, misschien?
Dat het leven om te leven, níet maakbaar blijkt.
Het geen kwaad kan als jij het anders bekijkt.

Mag ik, kan ik, zonder toetsenbordterreur.
Ben ik nu een zeur, zomaar, met mijn bezwaar.
Dat het niet kan, hoe mensen omgaan met elkaar.
Waar laten we onze kinderen dan in opgroeien.
Het zal ze nu boeien, ze willen weg, eropuit.

Ik besluit dat ik voor nu twijfel, meer dan ooit.
Maar ook dat ik me niet laat meesleuren, nooit.
De X-zen laat ik staan, met dank voor ’t ontstaan.
Dankbaar voor drie jaar later en alles dichtbij.
Blij dat ik kan kiezen, al is het uit liever niet ♥