Gedagzegdag

Dankbaar kijk ik nog even achterom
en trek de deur zachtjes achter me dicht.
Het bericht, mijn baanbestaan en nu gaan.
Stilstaan, iedereen, iedere dag iets bijzonders.
Met tijd cadeau zijn dit de dagen die doen.
Niet meer terug naar toen, vooruit kijken.
Deuren die dicht gaan, de ramen open.

Hopen op en weten dat niets voor niets.
Terug op mijn fiets voelt het meer dan goed.
Alle tijd om te schrijven, dichtbij mezelf blijven.
In alle rust, bewust, kunnen kiezen, keuzes maken.
Daar waar nodig grenzen bewaken en verzaken.
Voorzichtig door al mijn gevoelslagen heen.
Totdat het opeens allemaal samen valt.

Een halte met bestemming onbekend.
Ondervinden dat het leven je overkomt.
De obstakels niet altijd zijn, wat ze lijken.
Verder kijken en van het gebaande pad.
Dat en meer, steeds weer, duidelijker.

Ondertussen vliegen de dagen om.
Lijkt Agenda een eigen leven te leiden.
Vandaag grijp ik in, begin een opruimreis.
Ik werk achterstallig sociaal onderhoud bij.
Maak een lange rij voor mijn wasmachien.
Wie weet, misschien, zien, zijn, zomaar.
Dankbaar, bij elkaar, dag zonder plan ♥