Klaargespeeld

Een lang zal ze leven, ontbijt op bed.
De wekker gezet voor heel uitgebreid.
Terug in de tijd, zingen, herinnerdingen.
We lopen mee, haar allerlaatste jaar daar.
Traktatie ingepakt, felicitaties onderweg.
Uitdelen, kinderfeestje en logeerpartij.
Zij in jubelstemming en al twaalf zijn.

Als ik, langs de lijn, naar haar kijk.
Probeer ik ons kleine meisje te vinden.
In stoer, haar broers als groot voorbeeld.
Zelfs hun liefde voor FCU wordt gedeeld.
Klaargespeeld, dat, als je al twaalf bent.
Ongekend, hoe snel het allemaal gaat.
Waar je bij staat in niets te vertellen.

Ondertussen kijkt zij alvast vooruit.
Scholen bezoeken en weten wat ze wil.
Eigenlijk stond haar besluit allang vast.
Blij verrast en er voor open staan, gaan.
Naar buiten gelopen, besloten en al.

Voorzichtig laat ik haar steeds weer.
Keer op keer, een heel klein beetje vrij.
Ons meisje, met de wijsjes in haar hoofd.
Het belooft iets dat zij, net als wij toen.
Verliefd, zo lief, niets meer aan doen ♥