Spiegelbeeld

In gezelschap van zon, stilte na storm.
Na enorm veel regen, in beweging komen.
Laag over laag, tempo op traag en genieten.
Mijn wegwijzers volgend, vrijheid voelen.
Vooruit kijken, uitwijken, het zien, zijn.

Eigenlijk is dat wat ik steeds vaker doe.
Blijven bedenken, waar wil ik nu naar toe.
Waarom wil ik dat, waarom niet, dat je ziet.
Met dank aan de studiedagen en alle vragen.
Alle antwoorden, in de stilte, in mij, dichtbij.
Het onderdompelen, laten overrompelen.
Volledig verrast, enthousiast, dat dit past.

Zo komen karnavalskriebels ook binnen.
Beginnen, kaartjes gekocht, pakken opgezocht.
Wij staan er allebei, nog volledig vertwijfeld bij.
Na maandenlang aan de zijlijn voelt het idioot.
Van nergens en niet, naar nu één groot feest.

Toch zijn we in al die tijd nooit níet geweest.
Met alle ruimte om spontaan, te kunnen gaan.
Laten we in ont-moeten mogelijkheden bestaan.
Stilstaan, bij deuren die nu opeens weer open.
Op mijn eigen pad blijven lopen, tot daar. ♥