Een-en-twintig…

Waar is de tijd, al die tijd, geweest.
Groot feest, het vieren alvast vooruit.
Onze oudste, vandaag, één-en-twintig.
Herinneringen, dingen, op deze dag.
Dat ik jou voor het allereerst zag.

Een moment, dat ik voor altijd.
Jij, zo dichtbij, in een ogenblik, blij.
Soms komt ’t terug als ik naar je kijk.
Als ik weer een houdgreep ontwijk.
Zomaar een keer niet in de zeik.

Dat je daarin zooo op je vader lijkt.
Gelukkig heb je ook nog iets van mij.
Ontdekken dat wij dat kunnen, samen.
Kunnen beamen en trots zijn op jou.
Op alles, veel, dat wat ik mag delen.

Als het jou überhaupt iets kan schelen.
Na laten gaan heb je het vrij-en gezellige
bestaan, achter de meisje aan in de smiezen.
Verhalen, die niet geschikt zijn om te vertalen.
Die ik niet mag vertellen, grappen uitstellen.
Maar zelfs dat helpt je hier, helemaal niets.
Iets en op die fiets, ga je nog vaak horen.

Dat wij geluk hebben, met jou, ook ♥