Tijdlijn
Ondertussen zijn we weer onderweg.
Trainen, school, werken, wat ik ook zeg.
Zelfs moeders heeft de sportschool gezien.
Van binnen, op de apparaten, niet praten.
Keer vier, geregeld, gedoe, veel plezier.
Voor allemaal een heel nieuw begin.
Zin, nog zin maken, vakantievrij, voorbij.
Alle dagen die vliegensvlug en ik wil terug.
Terug naar blij, wij, dichterbij, met elkaar.
Daar waar Zon mij in bikini komt halen.
Balen, in voorzichtig vertalen waarom.
De stomme dingen allemaal op rij gezet.
Niet opgelet, gelaten, even niet in de gaten.
Ontdekken dat het ook altijd, anders kan.
Dansen, kansen, deuren openen, doen.
Terug naar toen, bezoek aan kamp Vught.
Grijs, grauwe lucht, regen, tijd, meebewegen.
Onwerkelijk waar, daar, zomaar, doordringend.
Bijzondere gesprekken en oorverdovend stil.
Het leven, geven, gedaan, even stil staan.
Stilstaan en weer verder kunnen gaan.
Niet ver bij ons bed vandaan en bedacht.
Zacht, er over nadenken, op onze wenken.
Snelweg, skaten door de stad en de muziek.
Uniek, de Fly-over over, verover me maar.
De wijsjes nog dagenlang in mijn hoofd.
Het leven, zeven x zeven, zoals beloofd ♥
Allemaal weer in het gareel. Dit is altijd even wennen.
Kan me voorstellen dat Kamp Vught heel indrukwekkend was.
🙏
Aum Shanti
Het is altijd weer even wennen na zo’n vakantie. Fijn dat je hebt genoten.