Halsoverkop

Terug naar daar waar we waren.
Na al die jaren, terug op de spoed.
Blindedarmdingen, de dag die doet.
Even terug naar alles, op zijn kop.
Dat alles roept, weg hier en stop.

Halsoverkop en gelijk geopereerd.
Leuk geprobeerd, wij zijn alweer weg.
Dit is voor ons zo tweeduizendachttien.
We hebben het wel gezien, al gedaan.
Stilstaan, samen beramen, beamen.

Het is bijzonder om te ontdekken.
Dat midden in de nacht, eraangedacht.
Zelfs mijn e-reader had ik gewoon mee.
Geen slecht idee bij urenlang wachten.
De lege gang had ik allang gevonden.

Verbonden met alles dat eerder was.
Een tijd die ons daar bracht waar we zijn.
Waar we bewust, in alle rust, ruimte maken.
Codes kraken, doen wat er voor nodig is.
Om er te kunnen zijn, ons leven leven.

Ondertussen wordt ons neefje twee.
Als hij me aankijkt, druiven zit te eten.
Zou hij niet al weten, dat hij is om op te.
Als hij je met grote ogen, onbewogen.
Hartendief, zo onvoorstelbaar lief.

Beseffen hoe rijk we zijn en blijven.
Wat er ook gebeurd, het brengt je iets.
Vandaag doe ik eens even helemaal niets.
Ik pluk druiven uit onze tuin en deel ze uit.
Blij met mijn besluit, dat ik hier kan zijn.
Met hoe het leven, onverhoopt, loopt.
Het antwoord op misschien gezien.