Stilgevallen

Daar waar je struikelt, daar lag ik dan.
Languit en voor het eerst in al die jaren.
Weer opgestaan skate ik beduusd verder.
In de stilte, het hier en nu, zomaar, daar.
Ervaren, veranderingen, dingen doen.

Doen omdat het zo voelt en het zo is.
Gemis ervaren, bedaren, verder kijken.
Ontwijken, weten, werkelijkheid en tijd.
Zonder spijt, de jubelstemming voelen.
Vertrouwen in dat en iets met geduld.

Tegelijkertijd strepen we dagen door.
Dingen die we allang, voor leuk en later.
Ze gaan naar kroeg de Kater in Oudewater.
Het wordt denk ik iets later dan bedacht.
Iets wat ik blijkbaar heb overgebracht.

Met een grote grijns en vol verhalen.
Probeer ik vooral, niet alles te vertalen.
Blij dat ze plannen maken, dingen doen.
Terugdenkend aan toen, het nog weten.
Ook mijn vader is ’t nog niet vergeten.

Mooie gesprekken over tijd rekken.
Over veranderingen die hetzelfde zijn.
Dagje A’dam en naar het Anne Frank Huis.
Een onwerkelijk thuis, indrukwekkend.
Dat iemand wil, dat, alleen maar stil.

Ook de stilte retraite streep ik door.
Alleen maar stil, dat je niet praten wíl.
Dat ik eigenlijk langer had willen blijven.
Stilte, schrijven, in het bos, op de heide, los.
Luisteren, de toevalligheden van ’t leven.
Ingevingen, dingen, dromen, verdwalen.
Verhalen die het samen laten komen.

Uiteindelijk komt het allemaal samen.
Iets wat je ziet als je heel even achterom.
Ziet waar je vandaan, ziet hoe dingen gaan.
Als iets je laat stilstaan, dat je niet verder kan.
Bang bent, beledigd, boos, moedeloos, los
De klos omdat je het niet aan zag komen.
Languit, niet te ver vooruit, bij vandaag ♥