Tijdstip
Driehonderddertig krabbels vastgelegd.
Met evenzoveel titels voor vijftien jaar tijd.
Waarin strijd, stomverbaasd, haast, houvast.
Een afscheid en tegelijkertijd een nieuw begin.
Zinnen die zomaar, gevolgd door lief gebaar.
In verbinding met anderen, die er voor mij.
Die er al die jaren, steeds weer, dichterbij.
Een blij in mij, wat ik in schrijven vond.
Zo ontstond er vanuit moeilijk iets moois.
Iets wat eigenlijk niet echt te beschrijven is.
Woorden, die onder mijn vingers vandaan.
Stilte, stilstaan, als iedereen nog slaapt.
Dat wat ik voel, meemaak en me raakt.
Onder woorden gebracht, die aangereikt.
Als je terug kijkt heb ik het nooit zo bedacht.
Ze zijn er, zomaar, de zinnen die beginnen.
Ik luister alleen en vertaal, mijn verhaal.
Uiteindelijk kwam alles, allemaal goed.
Doet het iets waardoor ik dan verder kan.
Het krijgt gek genoeg een plek, een plaats.
Waar ik de laatste ben en zomaar kan zijn.
Dankbaar vooral, ongeacht het tijdstip.
De mooiste momenten met jezelf, in jezelf, over jezelf en de ander. Zeer inspirerend en bevrijdend. Alsof je openstaat voor alle inzichten van het universum om in je op te nemen en te delen. Genieten! 😍
Jaaa! Precies dat! Fijn ook om dit weer met jou te kunnen delen 😘
Doe er gerust nog vijftien jaar bij!
Doe ik! Jij ook hoop ik 💌
Doe er nog maar mooie jaartjes bij🙏
Aum Shanti
Dat is inderdaad het plan!
*blij kijkt*
Schrijven helpt. Altijd.
Ja hè? Het blijft een ontdekken van veel, het delen tot hier aan toe ♥️
Weer mooi de woorden en zinnen aaneengerijgd.
Dankjewel lieve Neeltje! 💌
dankbaar ben ik dan weer om dit te mogen lezen!
Wat lief! Fijn dat je mee leest ♥️