Kleurrijk

Beseffen dat we dat zijn waar ik ook kijk.
De kleuren, dingen die gebeuren, het zien.
Mijn misschien die vanuit onzichtbaar daar.
Alsmaar duidelijker, onderweg er naar toe.
Het ontvouwt zich allemaal op mijn pad.

Alle tijd gehad, gekregen, meebewegen.
Een kans, de dans ontspringen, omringen.
Voorzichtig voelen tot waar, dat, met elkaar.
Daar waar ik mag zijn, waar ik mag blijven.
Het leven, ik mag me er aan over geven.

Eigenlijk is dat wat ik steeds meer doe.
Soms heb ik geen idee hoe en zie ik toch.
Komt er nog een mogelijkheid, een omweg.
Dan blijkt dat wat ik zeg, toch te kloppen.
Kan ik de jubelstemming niet stoppen.

Mijn schrijven gaat als de rode draad.
Het komt overal in terug, dát is mijn blij.
In mij komt het vrij, steeds weer dichterbij.
Driehonderdvijfenzestig dagen dankbaar.
Het vastleggen, achter elkaar, zomaar.

Kleurrijk, nieuwe kleuren op de muur.
Dagen die duren, die we samen, beamen.
Het begin van onze liefde in een lijstje zien.
Ik zoek voor mijn misschien een ander woord.
Het is een weten, een vertrouwen en de tijd.
We dineren in het donker, strepen 23 door.
Niets kunnen zien, een weten dat het is.

Als ik me niet vergis, klopt het altijd ;)