Loopafstand

Dat het leven even anders loopt.
Ons onverhoopt, brengt wat nodig.
Linksaf, later, overbodig overboord.
Ongehoord en hou vast, aan elkaar.
Zomaar, uit ’t niets, nergens heen.

Alleen maar daar waar we waren.
Ervaren, meebewegen en bewaren.
Ontelbaar bezwaren, slecht bedacht.
Midden in de nacht en stille kracht.
Er over nagedacht en in de wacht.

Weten dat het niet echt uit maakt.
Dat we alsnog, later, dat het nog kan.
Misschien dat er dan, het komt goed.
Gehoord en gelijkgestemd, ongeremd.
Voorbestemd, niet voor niets zijn wij.
Dichtbij, jij bent, jullie zijn mijn blij.
Ont-moeten en er voor elkaar zijn.

Dankbaarheid laat je zien wat er is.
Een zin, zien, zijn zomaar, 365 dagen.
Vertragen, vragen stellen, wat is er wel.
Trek aan de bel, belang-rijk, ruimte.
In iedere dag iets, al lijkt het niets.

Soms komt het besef zoveel later.
Dan ben je blij dat je toch, nog, even.
Het leven korter dan, dat het nog kan.
Vandaag begin ik op traag, zonder plan.
Ik loop langs ouders, laat mijn schouders.
Loop door ons huis, er is niemand thuis.
Langs mijn wasmachien, ja, misschien.
Het volume voluit, heel hard zingen.
Dingen die voor mij, dichterbij, dat.