Stiltestem

Een glinstering, dingen die voorbij.
Dingen die in mij iets raken, bewaken.
Iets in beweging zetten, in opletten, laten.
Luisteren vooral naar de stem in stilte.
Die ik alleen kan horen als ik er ben.

Als ik er daadwerkelijk mee kan zijn.
Een ingeving, geen idee, de dagen door.
Steeds weer hoor ik, hou ik het even vast.
Enthousiast omdat het dan precies past.
Het vastleggen, hardop durven zeggen.

Zo maak ik ruimte, trap ik op de rem.
Mijn stem, in de stilte, die alles al weet.
Bang dat ik het vergeet, dat dat niet kan.
Om vervolgens te ontdekken dat het is.
Dat ik, het vaak moeilijker maak dan.

Het vastleggen, zodat alles helder.
Zodat ik het kan zien, er mee kan zijn.
Soms mag ik het kleiner maken, mooier.
Dan blijkt moeilijk in niets te bestaan.
Kan ik gaan, staan, waar ik maar wil ♥