Weloverwogen.

Een groot gezin en wij er midden in.
Iets waar ik mijn zinnen op had gezet.
Dat we elkaar aankijken, blijven lachen.
Bij het zien van alles wat er is, ooit was.
Een gevonden jas die me altijd past.

Als een klein feestje in mij, dichtbij.
Logeerpartij, keer twee, nog klein, zijn.
En er kunnen zijn, als dat er voor nodig is.
Overal speelgoed, spelen, voorleesboekjes.
Snoetepoetserdoekjes, ver terug in de tijd.
Langs ouders, koekjestrommels, ijsjes.
De Hokey Pokey wijsjes van Juf Roos.

Blij dat ik daar voor koos, heel bewust.
In slaap gesust, niet durven en bang voor.
Soms ontkom je niet en wil je ’t niet horen.
Begint iets door stilstaan van voren af aan.
Gaan alle alarmbellen opeens rinkelen.

Ondertussen heb ik de stilte gevonden.
Terug bij bierflesjes op tafel, nog slapend.
Na een avond vol verhalen, vertalen, vrolijk.
Vrijheid, vertellen en volop vragen stellen.
Dankbaar voor alle openheid en de tijd.

Met opgeraapte kwartjes kan ik verder.
Zo ervaar ik mijn studiedingen in het echt.
Al dan niet terecht en zonder goed of slecht.
In liefdevol laten krijg ik in de gaten waarom.
Kan ik anders kijken naar stom en bijsturen.
De bocht om naar daar waar, zonder strijd.
Ik de tijd krijg die ik daarvoor nodig heb.