Overtuigend Overtuigd

We hebben de altijd karnavalsknusse dagen weer overleefd, de lichamelijke aftakeling
is een feit en de opslagplaats van mijn gedachten is, op een wazig wijsje na, nagenoeg leeg.
Moeders kan er weer even tegen. Het was heerlijk, zo zonder Mamááh geroep.
Alleen maar bedenken, wat trekken we aan? Hoe laat bij wie? En, nemen we er nog één?
Na een uitgebreid ontbijten en sminkkunsten van Dien maken we menig kroeg onveilig.
We zingen, wagen een dansje, kussen klef en ontwijken waar nodig de lallende lomperik.
Ondertussen voeren we de meest bijzondere gesprekken al dan niet over iets zinnigs.

De volgende dag is daar de omschakeling na een ‘goedemorgen mamaaah!’ Om half zeven.
Ons huis ziet eruit alsof er iets ontploft is, overal liggen ranzig ruikende outfits,
pruiken, brillen, beenwarmers, wimpers, glitters én een gesigneerde foto van de Bakker!

Als een razende race ik het huis door en zorg ervoor dat het weer enigszins toonbaar is.
Omdat ik niet te vroeg wil pieken in verband met de jaarlijkse voorjaarsschoonmaak,
heb ik mezelf daarna, met de stilte op zijn aller-hardst, op de bank geïnstalleerd.
Heerlijk zo’n bankbezetting met als enig gezelschap Kopje thee & Koekjestrommel.
Wasmachien laat ik het wassende werk doen en de overige huishoudelijke taken negeer ik.
Als je het mij vraagt een prima poging om het momenten even met mezelf door te brengen.

Wat tijd met mezelf doorbrengen betreft ben ik de laatste tijd serieus goed bezig.
Maar als ik met vriendin een workshop volg, krijg ik de opdracht iets met mijn overtuigingen
te doen. Met mijn overtuigende overtuigingen. Overtuigingen waarvan ik me serieus mag
gaan afvragen hoe overtuigd ik nog ben. Ben ik echt wel zo overtuigd?
Of is het inderdaad hoog tijd dat ik die overtuigingen ga bijstellen.
Een bijzondere dag waarbij Vriendin me overtuigend overtuigd van veel.
Aan het eind van de dag rijden we met een overdosis energie vol vertrouwen naar huis.
Dat we juist dan verdwalen doet er niet toe. We vinden, door doen, onze weg terug.

Thuisgekomen maak ik meteen een Bucket list. Een lijst met dát wat ik nog wil doen.
Doelstellingen die haalbaar zijn. Voor nu, voor straks, voor later en veel later.
Bovenaan staat ‘Meer tijd met mezelf doorbrengen’ iets waarvan ik altijd denk dat komt wel.
De overtuiging dat dat wel komt is dan meteen de eerste overtuiging die ik kan wegstrepen.
Want net als velen met mij loop ik mezelf regelmatig voorbij. Zonder omkijken.
Deze lijst laat me zien waar mijn hart ligt en waar ik écht blij van word.

Dit heeft ongetwijfeld alles te maken met de deuren die ik heb dichtgedaan, dicht zag gaan.
Geloof me, ik heb heel wat uren starend, naar die gesloten deuren doorgebracht, gewacht
en van ellende van alles bedacht. En pas toen ik me dát realiseerde, ging ik het zien.
Toen pas zag ik al die deuren die wel openstaan, die opeens overal spontaan opengaan.
Nu kan ik alleen maar bedenken hoe fijn dit is, vraag ik me terecht af wat ik überhaupt mis.

Me meer dan ooit bewust van de liefste lieverds dichtbij zie ik de positieve verandering.
Wanneer we daar samen op terugkijken en bedenken van waar we komen ben ik wat onze
liefde & levensbestemming betreft, meer dan ooit overtuigd dat dit zo mocht zijn.
Natuurlijk vallen we beiden bij vlagen terug in vluchtgedrag. Maar we vinden elkaar
altijd weer terug, terug in gesprekken en door het grote bereik van onze Liefde.
Alles wat ons overkomt en dat wat we aan de hand hebben, gebeurd niet voor niets.
Uiteindelijk bepalen we door de manier waarop we er mee omgaan ons eigen geluk.

Als er iets is waar ik overtuigend overtuigd van ben, dan is dat het wel!