Optelsom

Niets geeft meer rust dan een genomen besluit, toch stel ik het uit,
weet ik er onderuit te komen omdat het in mijn dromen anders gaat.
In toegeven aan een anders beleven, zonder pardon buiten spel gezet.
Ik besluit bij mijn besluit te blijven en zeg met mijn Nee tegelijkertijd Ja.
Ja tegen honderdduizend dingen die ik belangrijk en belangrijker vind.
Ik ga er niet meer achteraan, hoef er niet in mee te gaan. Niet meer.
Weten waarom, waarom niet, ik heb te vaak mijn grens verlegd.

Ergens ben ik blij dat dit gebeurd, dat ik er mag staan, kan laten gaan.
Zeker in strijd over geld ben ik geen held, bij elkaar opgeteld is ’t genoeg.
Meer dan genoeg geweest, als ik weg loop, hoop, vertrouw op het verloop.
In een totaal anders beleefd, heeft het bovendien nooit echt iets opgebracht.
En toen ik dat bedacht besefte ik, dat het terugzien op je bankrekening een
ding is, nietszeggend, waar je eigenlijk niets mee kunt kopen, niet echt.
Onbetaalbaar is daar waar wij zijn, zijn met elkaar, onze bank bezet.

Het voelt alsof ik ontsnap uit een wereld die niet meer bij me past.
Een wereld die tien jaar later zo anders is, waarin ik ook anders ben.
Bij iedere stap stiller, soms stomverbaasd, verdwaasd en nu uitgeraasd.
In verder vooruit mag ik mooie stappen zetten, dankbaar voor de Liefste
om me heen die daar al die tijd zijn blijven staan, die met hun vuist op
tafel konden slaan. Juist op die momenten dat ik het niet aan kon.
Rijker dan ooit, de liefde voortdurend over me heen gestrooid.

Het blijkt een optelsom en na al die jaren reken ik het goed ♥