Verstaanbaar

Ik ga op muggenjacht, midden in de nacht.
Niets gevangen, verlangen naar platgeslagen.
Dagen waarop we als gezin, even niet compleet.
Heet, komt er al een eind aan dit soort dagen.
Vragen, vrijheid, ik kijk de tijd alvast vooruit.

De jaren van ervaren gingen over mijn angst.
Al dan niet terecht, levensecht, in ieder moment.
Ongekend, angstaanjagend, de aandacht vragend.
Het komt in mijn opleiding allemaal even terug.
En niets waar ik bang voor was, gebeurde echt.

Angst voor de dood, geen brood op de plank.
Stank voor dank en dromen die niet uit komen.
Het is de angst die ons steeds, het bangst maakt.
De angst die, niet voor niets, iets bij ons aanraakt.
Angst die ons laat ervaren, voelen, verandering.
Bang gemaakt, verzaakt, om het te voorkomen.
Ik mag dromen, doen, alles anders dan toen.

Met dat in gedachten, niet wachten, tot nooit.
Verstrooid, ontdooit, het laat me zien en horen.
Als nooit tevoren, vrijheid, tijd, alles, zonder spijt.
Tijd, met vakantievrij dichtbij, ons feestje te vieren.
Plannen maken, codes kraken, zoeken en boeken.
Uit de doeken, door naar Vriendin en haar gezin.
Duik in het zwembad, hangen in mijn hangmat.

Een goed begin, zin in het gezelschap van Zon.
De Zon, die ons op dagen die doen laat vertragen.
Antwoord geeft op vragen, welke bikini trek ik aan?
Stilstaan bij alles en iedereen die er echt toe doet.
In ont-moeten, iets en even he-le-maal niets ♥