Familielijn

Dagenlang blader ik door.
Ik hoor, zie, de kwartjes vallen.
Terug in de tijd, dagen die kwijt.
Ik herken en ben vooral dankbaar.
Dat ik dit, zomaar, weer kan zien.
Mijn misschien, daar, zichtbaar.
Klein meisje in mij, dichtbij.

Alles wat ik lees, hoogtevrees.
Herkenbaar daar, in groot gevaar.
Grappig om na jaren te ontdekken.
Tijd rekken omdat dit zo heel fijn.
Zien, te zijn, in onze familielijn.

Het blijft bijzonder, het te weten.
Waar we vandaan en waarnaartoe.
Geen idee hoe, voelen dat het klopt.
Dat het leven nooit stopt, niet hier.
Het plezier en humor behouden.

Dat vooral, door verhalen heen.
Nooit alleen en altijd weer samen.
Beamen dat dit het allemaal leuker.
Makkelijker maakt, minder serieus.
Weten dat we altijd weer een keus.
Kunnen kiezen, als we verliezen.
En delen, om te helen, samen ♥