Toevalligheden

Wekenlang blader ik door de tijd.
Dingen die ik kwijt, weer gevonden.
Verbonden, elkaar weer zien, zomaar.
Herinneringen aan dingen, dagen.
Vertragen, om in alle rust, bewust.

Studiedagen die van alles in mij.
Dichterbij, dat ik herken, dat ik ben.
Bewust worden, horden over, het nu.
Onvoorwaardelijk, het is zoveel meer.
Keer op keer zien, dat ze er nog zijn.
Voorwaarden die ik stel en stel dat.
Tijd gehad en gekregen naar hier.

Deuren op een kier gooi ik open.
Zonder het te hopen, is het allang.
Bang voor dingen die niet gebeuren.
Zonder zeuren, zien, er zijn, zeggen.
Uit het doolhof van mijn denken.

Jawel, op mijn wenken bediend.
Dagboeken die ik volgeschreven.
Ze laten me het allemaal weer zien.
Als een stem die fluistert, luistert.
Terug bij het schrijven, mijn Ja.

Gevoelens op sterkte achterna.
De rode draad die daarover gaat.
Zonder dat ik weet waar naar toe.
Alles op ’t juiste moment, ongekend.
Dat je opeens ergens bent, het ziet.
Geniet, alles met humor gegeven.
De toevalligheden van het leven.